Bu günlərədək Rusiya Federasiyasında miqrant kimi yaşayan, ən ağır iş şəraitində çörəkpulu qazanmağa çalışan və ən başlıcası, RF vətəndaşlığı almaq üçün külli miqdarda rüşvət verməyə razı olan azərbaycanlılar indi Rusiyadan qurtulmağa, qaçmağa çalışırlar.Hamısı yox – amma belələri həddən ziyadədir.
Onlar Vladimir Putinin elan etdiyi səfərbərlikdən qurtulmağa can atırlar.
Rusiyanın hakimiyyəti baş verənləri “qismən səfərbərlik” adlandırır və “mərhələli olaraq 300 min vətəndaşın ordu sıralarına cəlb ediləcəyini” vurğulayır.
Ağ yalandır, çünki Ukraynadakı müharibəyə 1 milyon rusiyalının göndərilməsi nəzərdə tutulub.
Səfərbərlik də qismən yox, tamdır.
Səfəbərliyin ikinci həftəsində yaşananlar ilk baxışdan təəccüblüdür.
Daha doğrusu, Rusiyanın Ukraynada apardığı işğalçı müharibəyə qarşı Rusiyanın müxtəlif yerlərindəki etiraz aksiyaları.
Moskva, Sankt-Peterburq, Yekaterinburq, Novosibirsk və s. kimi iri meqapolislərdə səfərbərliyə qarşı etiraz aksiyalarına maksimum 3-4 min nəfər çıxır.
Amma milli respublikalarda və vilayətlərdə isə qəzəb çox güclüdür.
Saxa-Yakutiya, Buryatiya, Başqırdıstan, Tatarıstan, Kabarda-Balkar, Osetiya...
Ukraynada müharibə başlayan gündən bəri ölkədəki “milli azlıqlar təmsil etdiyini” vurğulayan Çeçenistan prezident Ramzan Kadırovun təqribən 10 minlik silahlı klounlar dəstəsinin “Tik-Tok” videoları sosial şəbəkələri dolaşırdı.
Milli respublikalar susurdular sanki və belə şəraitdə “kadırovçular” Putinin “qüdrətli və müasir ordu”sunun sifətinə çevrilmişdilər.
Daha sonra buryatlar Ukraynadakı vəhşilikləri, soyqırımları törədənlərin simvollarına çevrildilər.
Amma səfərbərlik başlandı və hər şey dəyişdi.
Rusiyanın hakimiyyət dairələrinin aylardan bəri gizlətməyə çalışdığı gerçəklik yalan çərçivələrini sındıraraq üzə çıxdı.
Yakut, ləzgi, kumık, buryat, dargin, tatar, udmurt, başqırd, osetin özlərinə sual verdilər ki, axı nə üçün Kremlin “rus dünyası” idefiksinə görə ruslar yox, onlar vuruşmalıdır?
Axı Ukrayna özündən xeyli uzaqdakı Yakutiyaya, Tatarıstana, Dağıstana, Kabardaya, Buryatiyaya nə edib?
Bəlkə qoşun yeridib, işğal edib, raket atıb, top atəşinə tutub?
Xeyr.
Bu xalqlara əsrlərdən bəri divan tutun, etnik təmizləmələrə məruz qoyan, əzəli torpaqlarında yaşamış xalqları didərgin salaraq o torpaqlarda sahiblərin iz-tozlarını itirməyə çalışan ukraynalılar olmayıb...
Bəlkə Qafqazda dağlılara qarşı soyqırım tətbiq edərək Qafqazın qərbini müsəlmanlardan faktiki olaraq tam təmizləyən də ukraynalılar idi?
Rusiyadakı milli respublikalara başçılıq edən Kadırov kimi mankurtlar hələ də anlamırlar ki, xalq sürü deyil, insanları sürü kimi idarə etmək olmaz.
Xüsusilə də qafqazlıları: o insanları ki, Rusiya İmperiyasına əsrlər əvvəl misli görünməmiş müqavimət göstərmişdi.
İmam Şamilin ölümündən 200 il keçsə də, onun ruhunun hələ də sağ olduğunu görürük.
Qafqazlıların gözləri açılır – çox gec olsa da.
... Səfərbərliyə qarşı etiraz aksiyalarına, mitinq və yürüşlərə çıxanlar Ukraynaya “nasizmlə və faşizmlə mübarizə” adı ilə göndərilmək üçün çağırılanların anaları, bacıları, qızlarıdır.
Bəs yaxşı, əslində haradadır o nasizm, irqçilik, milli azlıqlara “untermenş” kimi baxılması?
Bəlkə sənin həyatının orta statistik “moskvalı” və “piterli”nin həyatından dəfələrlə dəyərsiz sayıldığı, dilinin, mədəniyyətinin, inancının ələ salındığı, adi günlərdə “çuşka”, “mədəniyyətsiz qafqazlı” adlandırıldığın, amma beynəlxalq turnirlərdə və ya çempionatlarda qızıl medal qazananda “rusiyalı” sayıldığın yerdə?
Bəlkə “qüdrətli və möhtəşəm rus aləmi” uğrunda müharibədə qurban verilmək üçün doğulmuş adi statistik vahid sayıldığın yerdə?..
çap et