Etiraf edək ki, ərazilərinə və aralarında olan isti münasibətlərə rəğmən bu gün Türk Dövlətləri arasında ticarı dövriyyə çox aşağı səviyyədir. Bunu bir sıra obyektiv və subyektiv səbəbləri vardır ki, bunlardan birincisi Türkiyə istisna olmaqla əksər türk dilli ölkələrin ixracında xammalın böyük xüsusi çəkisi vardır. Bu isə qarşılıqlı ticari dövriyyəni yüksəltməyə imkan vermir.
Yəni, tərəflərin hər birinin xammal alaraq ondan sənaye məhsulu istehsalı etməməsi, əksinə dünya bazarlarında xammal ixracatçısı kimi çıxış etməsi qarşılıqlı ticari dövriyyənin artmasına mane olan əsas faktordur. Digər bir məsələ ən böyük iqtisadiyyata malik Türkiyənin orta Asiyaya çıxışı üçün əlverişli loğistik xəttin olmamasıdır.
Düşünürəm ki, bir neçə məsələ öz həllini taparsa, türkdilli ölkələr arasında böyük ticari əlaqələr əldə edilə bilər. Bunlardan biri qarşılıqlı daha təkmil gömrük dəhlizinin yaradılması, birgə əlaqələri stimullaşdıran ciddi gömrük güzəştlərinin olması, ikincisi Türkiyənin orta Asiyaya çıxışını təmin edəcək Zəngəzur dəhlizinin reallaşmasıdır ki, bunlar iqtisadiyyatları bir-birinə ciddi inteqrasiya edə bilər.
Amma qarşılıqlı ticari əlaqələrin və iqtisadi münasibətlərin daha faydalı səviyyəyə çatması üçün ən vacib amil türkdilli ölkələrin heç olmasa bir neçəsinin xammal ixracatçısından xammal idxalçısına (sənaye ölkəsinə) çevrilməsidir.
Xammal idxalçısı olan sənaye ölkəsinə çevrilmək üçün zaman lazımdır. Amma digər iki məsələnin həlli nisbətən daha qısa zaman kəsiyindən mümkündür. Buna görə də dövlət başçıları arasında olan bu qəbildən olan görüşlər ticarətin asanlaşdırılmasında və liberallaşdırılmasında mühüm rol oynaya bilər ki, bu da ticarət həcmini daha da artırmağa fayda verə bilər.