Dünənki məqalə Amerika ictimaiyyəti haqda bəşəriyyətin yeganə zorakı cəmiyyəti kimi təəssürat yaratdı. Bəs sibirli rus, silsilə qırğınlarla Hindistan, daim müharibəyə aludə olan alman cəmiyyəti... Livan, Əlcəzair, İraq, Myanma və digər ölkələrdəki dəhşətli qətllər?
Amma yönəldilmiş kütlə başqa şeydir, zorakılığın təhrikçiləri isə başqa. Çərşənbə axşamı səhər Berni Sanders, “New York Times” qəzetində dərc olunan məqaləsində, qocalmasına baxmayaraq, Co Baydenə səs verəcəyini yazıb. Çünki prezidentin rəqibinin çatışmazlıqlarınə ABŞ üçün təhlükəli sayı: demaqogiya, patoloji yalanlar, zorakılıq və təhdidlər, vətəndaş müharibəsi. Bayden tərəfdarları Trampın ehtiyatsızlığı ilə baş-başa qaldılar, amma adam nokautla qalib gəldi... Onun bildiyi yeganə dil: rinqə düşənə qədər rəqibini yumruqlamaq, bu zaman o, qalib əli ilə kütləyə baxır və xahiş edir ki, onunla sevinsinlər.
Sandersin yazısı artıq mövcud olmayan və qəbul edilməyən dəyərləri xatırladır. Bunlara əsaslanaraq seçkini uduzmaqdadır. Çünki təlatümlü vaxtlarda insanlar dəyərlərə əhəmiyyət vermirlər. Namizəd nə qədər əxlaqlıdırsa, bir o qədər zəif və cansız görünür. Məşhur fransız psixoloqu Le Bon demişkən, kütlə səs-küyün, gücün arxasınca gedir. Onlar xarabalıqları alqışlayır, toz və dağıntı iyindən məst olurlar.
Xirosimaya atom bombası atılandan sonra amerikalılar Tokioda yaponların çıxan günəş tanrısı saydıqları imperatoru axtardıqlarını görüb, onun təslim olmasını istədiklərini zənn ediblər. Əslində, isə xalq ondan Yaponiyanı öldürməyə davam etməsini istəyirdilər.
Berni Sandersi kim dinləyəcək? Cavab: Namizəd olanda onu dinləyən azlıq. Amerika siyasətində “senatorların dekanı” kimi tanınan Sanders kimi insanlara “axsaq ördəklər” deyirlər. Beləliklə, onlar istənilən yarışda yararsızdırlar.
Cənab Sanders və onun tərəfdarı cənab Bayden axsaq ördəklərdir. Tramp isə bir təşəbbüsün əvvəlində, ortasında və sonunda banlayan xoruz...
çap et