Əvvəla, unutmaq olmaz ki, tunel qazma Yaxın Şərqdə fenomenə çevrilib. 15 ildən çox əvvəl İsrail “Hizbullah”ın problemli bölgədə tunellər qazaraq Livanın cənubunda mövqelərini gücləndirdiyi barədə xəbərlər dərc edib. Bundan əvvəl “HƏMAS” terror təşkilatı 2007-ci ildən Qəzzanın altından Rəfaha 500 kilometr uzunluğunda tunellər şəbəkəsi qazmışdı. Tunel qazma işlərinə həmçinin Qüdsün Köhnə Şəhərində Davud şəhəri ilə Məğriba qapısı arasında tunel qazan sağçı yəhudi köçkün qrupları da qoşulub. Təbii ki, hər tərəfin tunel qazmaqda öz məqsədi var. “Hizbullah” İsraillə gələcək müharibəyə hazırlaşırdı və indi də döyüşür. HƏMAS Qəzzaya qaçaqmalçılıq yolu ilə mal və silah keçirmək üçün tunellər qazırdı və indi bu tunellər 9 aydan çox müharibənin davam etməsinə imkan verən istehkamlara çevrilib. İsrailli köçkünlər yəhudi irsini əyri yeraltı üsullarla birləşdirməyə çalışırlar.
Bu tunel işi istər Livanda, istər İsraildə, istərsə də başqa yerlərdə suveren dövlətin mövcudluğuna baxmayaraq, böyük və müqəddəs məqsədlər üçün yerin altında və ya başqa yerlərdə işləmək hüququna malik olduqlarını hiss edən fəal qeyri-dövlət qüvvələr və təşkilatlar tərəfindən həyata keçirilir. Ən acınacaqlısı odur ki, bütün bu qazıntılar suveren dövlət rəsmilərinin xəbəri ilə və ya şərikliyi ilə aparılır. Bu, sözügedən iqtidarın nə qədər boş olduğunu, özünü ciddi qəbul etməyən zəif və ya ortaq bir səlahiyyət olduğunu ortaya qoyur.
İllərdir ki, bu ideoloji qeyri-dövlət aktorları Yaxın Şərqdə dövlət hakimiyyətinin legitimliyini sarsıtmağa çalışırlar. Bu, dövlətin Livanda olduğu kimi genişlənən dağıdıcı fəaliyyətlərə müqavimət göstərə bilməməsinə səbəb olub. Regionda “qeyri-dövlət dairələri”nin suverenliyi məsələsi əsl problemə çevrilib və onun son təzahürü “tunel qazma davranışıdır”.
Bütün bunlar, faktiki ölçüsü və sayından başqa, Livanla bağlı “Hizbullah” tunellərinin izahının üç ölçüsünə qayıtmağa yol açır. Bu təəccüblü deyil, çünki Hizbullahın onilliklər əvvəl qəbul etdiyi gücləndirmə və yerləşdirmə siyasətinin əsasını məhz bu təşkil edir. Bu göstərir ki, terrorçular özünün birtərəfli hərəkətləri və pozuntuları nəticəsində ölkə və xalqla bağlı məsələlərdə hakim tərəfə çevrilib. “Hizbullah” artıq gizlənməyə və ya kamuflyaj etməyə ehtiyac duymur, əksinə, şərikli Livan partiyaları və qüvvələri üçün sponsora çevrilib. Çoxsaylı bölgələrə yayıla bilən bu ölçülü tunellər öz təsirini Livanın cənubundan kənarda müxtəlif bölgələrə də genişləndirə bilən işğalçı hakimiyyətin mövcudluğunun açıq sübutundan başqa bir şey deyil. Bu, onilliklər ərzində hakimiyyətin süqutunun, bəzilərinin “Hizbullah”la gizli şərikliyinin, bəzi siyasi qüvvələrin yaltaqlığının və fürsətçiliyinin, bəzilərinin isə şəxsi maraqlar naminə fəaliyyətsizliyinin nəticəsidir.
Livanın rəsmi reaksiyasına gəlincə, artıq dövlət anlayışının dağılmasından sonra Livanın sadəcə bir coğrafi əraziyə çevrildiyini və “Hizbullah”la məhdudlaşdığını söyləmək artıq mübaliğə olmaz. Hakimiyyət işıq, su, səhiyyə, təhsil kimi sadə vətəndaşların işlərini idarə edə bilmədiyi halda, təmsil etdiyi şəxslərin adından tunellərə etiraz edən mövqeyi beynəlxalq ictimaiyyətə necə qeydə ala bilər? Tunellər ictimaiyyətə açıqlandıqdan sonra, icra hakimiyyəti hökuməti müharibənin yayılmasının qarşısını almaqda maraqlı olan beynəlxalq tərəflər arasında kuryer olub.
Ən ciddi təhlükə isə ictimaiyyətin demək olar ki, heç bir reaksiya verməməsi idi. Ölkədə bu əməlləri pisləyən etiraz aksiyaları, nümayişlər və oturaq aksiyalar müşahidə olunmayıb. Kütləvi güney bölgələri və mediada heç nəyi dəyişməyən, sadəcə münasibət bəsləmək məqsədi daşıyan bəzi folklor münasibətləri nəzərə alınmasa, ölkədə şənliklərin sıx olduğu normal həyat yaşanır.
Uyğunluq, istefa və ya ümidsizlik Livanın vəziyyətində ölümcül xəstəliklərdir. Minlərlə insanı bir araya gətirən hər cür şənliklərdə toplaşmaq əvəzinə, hər gecə Şəhidlər Meydanında əllərində şam yandıraraq, yalnız Livan üçün sülh istəyən 1 milyon livanlının nümayişinə mane ola biləcək güc yoxdur. Təkcə milyonlarla şam yeni tunellərdən və Livanın girib çıxa bilmədiyi köhnə tuneldən çıxmağa cəhd edə bilər.