XVI əsrin sonuna qədər Rusiyada Rürikoviçlər sülaləsinin Daniloviç qolu hakimiyyətdə idi. Bu qol Aleksandr Nevskinin kiçik oğlu Daniildən gəlirdi. Onun son hökmdarı I Fyodr İvanoviç (IV İvan Qroznının oğlu) 1598-ci ildə öldü. Onun övladı yox idi. Bununla Rusiya tarixində “Smutnoye vremya” – Qarışıqlıq dövrü başladı (Xilafətdə Fitnə, Osmanlıda Fetret dövrü kimi).
Zadəgan və runahilərdən ibarət Zemski sobor I Fyodrun qaynı Boris Qodunovu çar seçdi. O, 1605-ci ildə öləndə yerinə 16 yaşlı oğlu II Fyodr çıxdı. O da iki ay keçməmiş devrildi və öldürüldü, Yalançı Dmitri (onun haqqında sonra yazacam) taxta çıxdı. Amma o da bir il sonra devrildi və öldürüldü. Taxta Rürikoviçlərin Suzdal qolundan olan IV Vasili Şuyski çıxdı. Onu da 1610-cu ildə devirdilər. Rusiya Polşa krallığından asılı vəziyyətə düşdü. Kralın böyük oğlu Vladislav Rusiya çarı elan edildi.
1611-ci ildə Minin və Pojarskini rəhbərliyi altında üsyan baş verdi. Üsyançılar 1612-ci ilin oktyabrında Moskvanı tutdular və polyakları qovdular.
Bundan sonra hökmdar taxtına kimin oturacağı sualı yarandı. Sonda Romanovların üzərində dayandılar. Bu ailədən Anastasiya Romanovna yuxarıda adını çəkdiyim I Fyodr İvanoviçin anası idi. Zemski sobor 1613-cü il fevralın 21-də Romanovlardan Mixail Fyodroviçi çar seçdi.
1917-ci ildə Fevral inqilabı nəticəsində devrilənə qədər Romanovlar sülaləsindən 18 nəfər taxtda oturdu (onlar 1721-ci ilə kimi çar, sonra isə imperator titilunu daşıyırdılar; bununla belə, çar, çarizm terminləri monarxiyanın sonuna qədər işləndi).
Sülalənin birbaşa qolu 1762-ci ildə tükəndi. Həmin il vəfat edən övladsız imperatriçə Yelizaveta Petrovnanın taxt-tacı bacısı oğlu, atası Prussiyada Holşteyn-Qottorp hersoqu olan Karl Peter Ulrixə (III Pyotr) vəsiyyət etdi. Əslində bundan sonrakılar Holşteyn-Qottorp sülaləsi sayılmalı idi, amma yenə də Romanovlar adlanırdı.
Romanovlar sülaləsinin 300 illiyi bağlı təntənələr sırasında böyük amnistiya aktı da imzalandı. Birinci rus inqilabında (1905-1907-ci illər) fəal iştirakına görə təqib edilən və buna görə ölkəni tərk edərək əvvəlcə İranda, sonra Türkiyədə yaşayan Məhəmməd Əmin Rəsulzadə də həmin amnistiyadan sonra Bakıya qayıtdı.
çap et