Omanda Zərif və BƏƏ-də Şamxani İranın təslim olma şərtlərini müəyyən etmək üçün danışıqlar aparır.
BƏƏ danışıqları uğurlu olarsa, müharibə olmayacaq və İran müqavimət göstərmədən təslim olacaq. İranın təslim olması onun nüvə və raket proqramlarının könüllü olaraq bağlanması və İslam Respublikasının xaricdəki filiallarının rəsmi olaraq ləğvi deməkdir. Belə olan halda Şamxanı kimi hərbçilər öz sərvətlərini qoruyub saxlayacaqlar.
Oman danışıqları uğurlu olarsa, İran hərbi məğlubiyyətdən sonra təslim olacaq və bu dəfə atəşkəs razılaşmasının şərtləri ilə eyni şərtlər İrana qarşı qoyulacaq.
Düşünürəm ki, bu gün İranda vəziyyət 1941-ci ilin sentyabrına çox bənzəyir. Bir neçə ildir ki, Xameneyi ABŞ və İsrailin ondan tələb etdiyi hər şeyi edib. Necə ki, padşahlığının sonunda ona hücum etməyəcəklərini ümid edərək ondan nə istəsələr, yerinə yetirən Rza şah kimi.
Xameneyi kimi Rza şah da öz hakimiyyətini qoruyub saxlamaq üçün rus və ingilislərin göstərişi ilə ən mühüm müttəfiqlərini öldürdü, lakin sonda ruslar və ingilislər İranı işğal etdilər. Bu dəfə ABŞ və İsrailin Xameneyi ilə verdikləri sözə və razılaşmaya sadiq qalıb-qalmayacağı həqiqətən də bəlli deyil. Xameneyi həqiqətən də ölümündən əvvəl taxtını itirmiş beşinci müasir İran sultanı ola bilər.
Birinci Pəhləvi dövründə müasir İran ordusunun qüdrəti haqqında çoxlu cəfəngiyatlar danışılırdı, lakin o ordu xarici hücuma iki gün belə dözə bilmədi.
1945-ci ilin sentyabrında İran xalqı Rza şahın zülmündən o qədər iyrəndi ki, onlar ya işğalçı qüvvələri alqışladılar, ya da öz ölkələrinin işğalına biganə qaldılar.
İran indi, eynilə Şəhrivar Bes kimi müdafiəsiz bir ölkədir, xalqının əksəriyyəti Xameneyinin zülmünə o qədər nifrət edir ki, bu diktatoru devirmək üçün xarici müdaxiləni alqışlayır və ya buna biganədirlər.
Rza şahın İrandan qovulmasından sonra İran praktiki olaraq parçalanıb və yalnız o zamankı ABŞ-ın iradəsi ilə Azərbaycan və Kürdüstan İrana qayıtdı. Lakin bu dəfə regionda Amerikanın İranı təslim edəcəyi yeni bir qüvvə var. Bu yeni qüvvənin bütün separatçı qruplarla çox yaxşı münasibətləri var. Bundan əlavə, İngiltərənin İrandakı hazırkı xidmətçiləri, məsələn, Ruhani və Laricani, Qəvam və Forugi kimiləri ilə müqayisə oluna bilməz.
çap et