Con Steynbek Sovet İttifaqında iki dəfə olub. İlk dəfə 1947-də, ikinci dəfə 1963-də – Nobel mükafatı alandan sonra.
Məşhur “Qəzəb üzümləri”, “Siçanlar və insanlar” əsərlərinin müəllifi, görkəmli Amerika yazıçısı Steynbekin Moskva ilə bir neçə xatirəsi var. Bunlardan biri sovet qastronomuna getməsi ilə bağlıdır:
“Ərzaq mağazasına girdim, görüm nə satırlar. İçəridə adamın biri mənə yaxınlaşıb nəsə danışmağa başladı. Rusca bir söz də bilmirdim, o bunu başa düşdü. Barmağının birini uzadıb “rubl, rubl!” dedi. Gördüm ki, ona rubl lazımdır. Çıxarıb verdim. Ovucunu uzadıb işarə ilə burda dur dedi və harasa getdi. Tezliklə əlində bir şüşə araqla qayıtdı. Yenə işarə ilə arxamca gəl dedi. Mağazadan çıxdıq, hansısa bir evin blokuna girdik. Orada biri bizi gözləyirdi. O adam cibindən bir stəkan çıxardı, məharətlə şüşəni açıb yerə bir damcı da tökmədən stəkanı ağzına qədər araqla doldurdu. Əlini qaldırıb bir qurtumda içdi. Yenə tökdü və stəkanı mənə uzatdı. Mən də onun kimi başıma çəkdim. Sonra üçüncüyə tökdü. O da içdi. Sonra yenə barmağını uzadıb “rubl!” dedi. Verdim, sürətlə blokdan çıxıb üç dəqiqə sonra şüşəylə geri gəldi. Bayaqkı proseduru təkrarladıq və ən yaxın dost kimi ayrıldıq. Küçəyə çıxdım, başım yaxşı işləmirdi, yol kənarına oturdum. Hardansa bir polis çıxdı, gəlib başladı məni danlamağa. Görünür, yol kənarında oturmaq olmaz. Ayağa qalxdım və ona rus dilində əzbərlədiyim yeganə cümləni dedim: “Mən Amerika yazıçısıyam”. O, mənə baxdı, üzümə gülümsədi, məni qucaqlayaraq “Heminquey!!!” deyə qışqırmağa başladı. Polisi Heminquey oxuyan yeganə ölkədir bura”.
P.S.: Fotoda Con Steynbek (solda) və Sovet lideri Nikita Xruşşevin kürəkəni, “İzvestiya” qəzetinin Baş redaktoru Aleksey Acubey, Moskva, 1963
çap et