Prezident İlham Əliyevin Moskvada keçirilən Qələbə Paradında iştirak etməməsi nə jestdir, nə də diplomatik etiraz. Bu, Azərbaycanın özünü başqalarının geosiyasi planlarının əlavəsi kimi görməkdən imtina etdiyinin göstəricisidir.
Müharibədən keçmiş, ərazi bütövlüyünü bərpa etmiş və mürəkkəb diplomatik mərhələləri uğurla adlamış bir ölkə artıq rəmzi mərasimlərdə iştirak etməklə saxta hörmət görüntüsünü davam etdirmək istəmir.
Son aylar ərzində Bakı ilə Moskva arasında kifayət qədər ciddi fikir ayrılıqları toplanıb. Ən ağrılısı isə AZAL reysi ilə bağlı baş vermiş faciədir. Rusiya hava məkanında azərbaycanlıların həyatına son qoymuş hadisəyə nə aydın cavab verildi, nə hüquqi qiymət verildi, nə də rəsmi üzr istənildi. Bu susqunluq Azərbaycan cəmiyyətində dərin məyusluq və haqlı narazılıq doğurdu.
Bundan sonra gələn hadisələr yalnız gərginliyi artırdı. Azərbaycanın rəsmi informasiya resurslarına Rusiya ərazisindən yönəldilmiş kiberhücumlar, müvafiq qurumların müəyyən etdiyinə görə, təsadüfi deyildi — onların arxasında kimin dayandığı Bakıya məlumdur. Milli Məclisin deputatı Azər Bədəmovun Rusiya hava limanında alçaldıcı şəkildə deportasiya olunması isə artıq açıq hörmətsizlik kimi dəyərləndirilir.
Bu şəraitdə Prezident İlham Əliyevin Moskvaya getməməsi tamamilə təbiidir. Bu, boykot deyil — saxtakarlıqdan imtinadır. Bu, xalq qarşısında məsuliyyət daşıyan liderin qərarıdır. Moskva protokoluna yox, milli ləyaqətə üstünlük verən mövqedir.
Əgər Moskva hələ də Bakını “kiçik qardaş” kimi görürsə, deməli, müasir Avrasiya xəritəsinə bir də nəzər salmağın vaxtıdır.
Kreml başa düşməlidir ki, iyerarxiyalar dövrü bitib. Prezident İlham Əliyev ölkəni elə bir xarici siyasət kursu ilə aparır ki, burada tərəfdaşlar keçmiş xidmətlərə görə deyil, bu gün sərgilədikləri münasibətə görə qiymətləndirilir.
Yeni dünyanın qaydası budur: hörmət elan olunmur — sübut olunur. Sözlə yox, əməliyyətlə.
çap et