Ekspert vurğulayıb ki, bu reallıq ilk
növbədə ABŞ-ın region maraqlarını ciddi sual altına qoymuş olar: «Səfirin
müsahibəsində Ukrayna hadisələrinin Azərbaycana transformasiyasından tutmuş,
ölkəmizdə insan hüquqları sahəsində ciddi problemlərin olmasınadək,
Azərbaycan-Rusiya, Azərbaycan-İran münasibətlərinə fərqli çalarlar verməkdən
başlayıb ta Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişənin həlli yolları ilə
bağlı rəsmi Vaşinqtonun mövqeyinədək məsələlər ətrafında reallığın təhrif
olunduğu yanaşmalar əks olunub».
Politoloq bildirib ki, bu müsahibədə
Azərbaycanda insan hüquqlarının vəziyyəti ilə bağlı səfirin narahatlığının ifadə
olunduğu mövqe əslində real vəziyyətə nəinki adekvat deyil, əksinə birbaşa
Azərbaycanın daxili işlərinə qarışmaq deməkdir:
«Bu, səfirin təmsilçisi olduğu dövlətin
dünyada insan hüquq və azadlıqlarının müdafiəsi sahəsində nümunəvi davranış
tərzi nümayiş etdirməsi halında mümkün idi. Reallıq isə başqa həqiqəti ortaya
qoyur. Bu yerdə Napoleonun «kimin nədə problemi varsa, o haqda daha çox
öyüd-nəsihət verir» kəlamını xatırlamaq yerinə düşür».
E.Nəsirov Morninqstarın müsahibəsi ilə
bağlı tənqidi fikirlərini belə əsaslandırıb: «Əvvəla, ABŞ-da «Ku-kluks-klan»dan
tutmuş «Quantanama»ya qədər təkcə insan haqlarının pozulması deyil, hədəfində
həm də insanın tam hüquqsuz vəziyyətə salınaraq cismani məhvinə ünvanlanmış
siyasət artıq «top secret» qrifi altından «azadlığa» çıxıb. Bu məlumatlar artıq
hər kəsə bəllidir.
İkincisi, ABŞ insan alverinə, fahişəliyə
məcbur etməyə, irqi diskriminasiyaya və insanların oğurlamasına qadağa qoyan
beynəlxalq konvensiyaları hələ də ratifikasiya etməyib. ABŞ insan hüquqlarının
müdafiəsi ilə bağlı 9 əsas beynəlxalq sənəddən yalnız 3-i ilə bağlı üzərinə
öhdəlik götürdüyünü bəyan edib.
Üçüncüsü, ABŞ-da ksenofobiya və irqçilik
qorxulu səviyyədə inkişaf tempinə malikdir. Sosioloqlar hesab edirlər ki, ABŞ
əhalisinin 15-20 faizini ksenofob adlandırmaq olar. Təxminən o qədər də
amerikalının düşüncəsinə görə İslam dininin daşıyıcıların bu və ya digər
formada hökumətdə təmsilçiliyinə imkan vermək olmaz.
Dördüncüsü, ABŞ-da uşaq hüquqlarının
qorunması ilə bağlı vəziyyət narahatlıq doğurmaya bilməz. Ölkənin 15 ştatında
qanunvericilik qaydasında uşaqlara bədən cəzası verilməsinə icazə verilir.
Onlara cəza verilərkən yeməkdən məhrumetmə, naşatır spirtinin tətbiqi və s.
kimi qeyri-insani təzyiq vasitələrindən istifadə olunur.
Beşincisi, ABŞ-da söz azadlığının
qorunması sahəsində ciddi problemlər mövcuddur. 2012-ci ilin yanvar ayında «Sərhədsiz
reportyorlar» təşkilatı bu sahədə ABŞ-ın reytinqini 27 bənd üzrə aşağı
salıblar. 2013-cü ildə mətbuat azadlığının qlobal indeksində ABŞ 47-ci mövqedə
dayanıb. «Uol-striti zəbt et» hərəkatının aksiyalarını işıqlandıran
jurnalistlərə qarşı polisin assimmetrik davranışına cavab olaraq ABŞ-ın bu
sahədə beynəlxalq reytinqi aşağı salınıb. Həmin dövrdə 80-dən artıq jurnalist
polisin qəddar davranışının hədəfində olduğu elə ABŞ-ın öz KİV-nin yaydığı
məlumatlardan bəllidir.
Altıncısı, Çin Xalq Respublikasını
2013-cü ildə ABŞ-da insan hüquqlarının vəziyyəti ilə bağlı 2014-cü ildə yaydığı
hesabatda qeyd olunur ki, ölkədə bu sferada vəziyyət getdikcə pisləşməkdədir.
Hesabatda vurğulanır ki, ABŞ bu günə qədər uşaq, ana və əlillərin hüquqlarının
müdafiəsi ilə bağlı beynəlxalq konvensiyalara qoşulmayıb. Hesabatda göstərilir
ki, ABŞ xüsusi xidmət orqanların uzun müddət ərzində PRİSM xəfiyyə proqramından
istifadə etməsi beynəlxalq hüquq və insan hüquqlarının kobud şəkildə
pozulmasıdır. Burada xüsusi olaraq vurğulanır ki, ABŞ-ın dünyanın müxtəlif
ölkələrində pilotsuz uçuş aparatlarından istifadəsi dinc əhali arasında
çoxsaylı itkilərlə müşayiət olunub. O cümlədən 2004-cü ildən Pakistanda ABŞ
pilotsuz təyyarələri 376 uçuş həyata keçirib və nəticədə 926 nəfər dinc insan
həlak olub».
Politoloq ABŞ-dakı seçki prosesini də
əsas göstərib. O vurğulayıb ki, ABŞ-da seçki prosesində beynəlxalq
müşahidəçilərin iştirakı formal xarakter daşıyır və çoxsaylı məhdudiyyətlərlə
müşahidə olunur: «Yalnız Missuri, Nyu-Meksika və Cənubi Dakota ştatlarında, o
cümlədən Kolumbiya federal dairəsində beynəlxalq müşahidəçilərin seçki
prosesini izləmələrinə icazə verən qanunlar qəbul edilib. Beynəlxalq
müşahidəçilər öz fəaliyyətlərində beynəlxalq hüququn ümumi qəbul edilmiş
prinsiplərini deyil, məhz ABŞ-ın hüquqi aktlarını əsas götürməyə məcburdurlar».
E.Nəsirov ABŞ-ın demokratiya tarixini
əsas gətirərək bunun üçün vaxt lazım olduğunu deyib:
«Nəhayət sonda cənab səfir Riçard Morninqstara onu xatırladaq ki, ABŞ-ın 237 illik demokratiya tarixi və ənənələrinə malik olması haqqında iddiaları da görünür əsl reallığa tərs mütənasibdir. Öz gözündə «tiri» görməyən ABŞ başqalarının gözündə «qıl» axtarır və qısa zaman ərzində «demokratiyanın triumfunu» tələb edir. Davranış və fəaliyyətində amiranəliyə və «əzələ nümayişinə» üstünlük verən və elə bu səbəbdən də haqlı olaraq dünya ictimaiyyətində getdikcə daha çox mənfi assosiasiya ilə qəbul edilən ABŞ unutmamalıdır ki, təkcə konstitusiyanı qəbul etmək üçün ona 11 il (1787-ci il), ölkəni köləlikdən azad etmək üçün 89 il (1865-ci il, konstitusiyaya 13-cü düzəliş), qadınlara səs hüququ vermək üçün 144 il (1920-ci il, konstitusiyaya 19-cu düzəliş) və bütün vətəndaşları qanun qarşısında bərabər etmək üçün düz 188 illik (1964-cü il, konstitusiyaya 24-cü düzəliş) zaman kəsiyi lazım olub. Təəssüf ki, demokratik dövlət quruculuğu yolunda atdığı bütün bu gecikmiş addımlar belə ABŞ-ı demokratiyanın örnəyi ola biləcək bir dövlətə çevirə bilməyib».