Bugünkü Rusiyanın aparıcı şovinist, diskriminativ və islamofobik siyasətinin təməlində, əslində, tarixin ən qanlı səhifələrini yazan, əsrlər boyu müxtəlif xalqlara qarşı həyata keçirilmiş zorakılıq, etnik təmizləmə və mədəni soyqırımlar durur.Bu siyasətin təcəssümü, nə yazıq ki, Putin hakimiyyətində daha da sərtləşmiş və dözümsüz bir mühitə çevrilib. Rusiya rəhbərliyinin xüsusilə azərbaycanlılar, türkmənlər, üzbəkler, qırğızlar və digər türk xalqlarına qarşı apardığı mərkəzləşdirilmiş dövlət terroru, indi bütün dünyada tanınıb. Və bu, yeganə şəkildə “tolerantlıq” adı altında gizlədilməyə çalışılır.
Əgər bu gün Rusiya, Ukraynaya qarşı eyni dil və dini mənsubiyyətə malik olan bir millətə qarşı sərgilədiyi vəhşiliklərlə Buca, Xarkov, Mariupol kimi şəhərlərdə insanlıq tarixini təkrar edirsə, bu məntiqi olaraq Azərbaycana, Qırğızıstana, Üzbəkistana və digər türk xalqlarına qarşı yeritdiyi siyasətin bir uzantısıdır. Eyni məntiq, eyni zalım yanaşma.
Çünki Rusiya özü çoxdan insanlıq və əxlaqın üfüqlərini itirib.
SSRİ-nin süqutundan sonra, Rusiyanın etnik, dini və mədəni mənsubiyyətlərə münasibəti kəskin şəkildə pisləşmişdir.
Çeçen xalqına qarşı aparılan soyqırım, Rusiya dövlətinin bu günə qədər tətbiq etdiyi şovinist siyasətinin əsasını təşkil edir. Həmin dönəm, sanki Rusiya dövlətinin “xarici siyasəti” ilə paralel şəkildə, öz daxilindəki xalqları və millətləri “etnik təmizləməyə” məruz qoymaq siyasətinin başlanğıcı oldu.
Bu gün isə bunun birbaşa və açıq şəkildə davamını görürük. Bu siyasət, artıq dövlət orqanları tərəfindən özəlliklə gücləndirilmiş və cəmiyyətdə qəbul edilib.
1990-cı illərin əvvəllərində, Rusiya daxilindəki şovinist “skınhed” qruplarının vəhşi hücumları, əslində, artıq dövlətdən gələn bir etnik təmizləmə siyasətini gizlətməkdən başqa bir şey deyildi. Bu zaman Rusiya xüsusi xidmət orqanlarının və dövlətin başını çəkdiyi bu zorakılıq, təkcə Rusiya daxilində deyil, bütün postsovet məkanında ciddi izlər buraxdı.
Lakin bu gün, skınhedlərin yerini artıq dövlətin qanuni təmsilçiləri - hüquq-mühafizə orqanları alıb. OMON-un, Federal Təhlükəsizlik Xidmətinin və digər hüquq-mühafizə strukturlarının təkcə rus millətini qorumaq deyil, müxtəlif etnik qrupları sıxışdırmaq və yerindəcə “tərbiyə” etmək məqsədi güdür.
Bu, yalnız Rusiya xalqının deyil, bütün dünya üçün böyük bir faciədir. Dövlətin öz hüquq-mühafizə orqanları ilə sərgilədiyi bu “kəndli mədəniyyəti”, əslində, Rusiya dövlətinin özünü bir dövrə həsr etmiş dövrün qaranlıq abidəsinə çevirib. Bütün bu proseslərdə isə Rus Pravoslav Kilsəsi (RPK) özünün açıq-aşkar “bələdçi” rolunu yerinə yetirir. Məhz bu ideoloji təbliğatın, zorakılığın və ideoloji pozulmanın məxfi dayağına çevrilir.
Rusiya dövlətinin apardığı bu siyasət, heç də “özlüyündə” yox, daima bir məqsəd və məqsədli şəkildə həyata keçirilib. Təkcə 20 Yanvar hadisəsi və Xocalı soyqırımı deyil, həm də Azərbaycanın torpaqlarının işğalı və 30 ilə yaxın müddətdə onları əsarət altına alması da, Rusiya dövlətinin qara səhifələrində qalacaq. Rusiyanın bu davranışları, əslində, bütün humanist prinsipləri təhqir etmək və bir xalqın öz torpaqlarında həyatını davam etdirməsinin qarşısını almaq məqsədini güdür. Rusiya bu cür cinayətləri törətməklə, yalnız öz millətini “böyük” göstərməyə çalışmır, həm də “yuxarıdan aşağıya” doğru digər xalqları alçaltmaq məqsədi güdür.
Bu gün artıq heç bir maska yoxdur.
OMON-un, xüsusi xidmət orqanlarının və digər hüquq-mühafizə strukturlarının etnik təmizləmə siyasətinə dəstək verməsi heç bir şəkildə gizlədilmir. Həmçinin, Rusiyanın hazırladığı “etno-criminal” anlayışı ilə hüquqi baza yaradaraq, müxtəlif xalqları “kriminal” etmə cəhdləri, əslində, böyük bir soyqırım siyasətinin tərkib hissəsidir. Bütün bu proseslər, Rusiya dövlətinin geridönməz şəkildə digər xalqlara qarşı açıq bir hücuma keçməsinin sadəcə başlanğıcıdır.
Bəli, hətta Stalin dövründə belə, dövləti təmsil edənlər, zülm və işgəncəni ən azından gizlətməyi bacarırdılar. Lakin, müasir Rusiyada bu cür gizlətməyə heç bir ehtiyac yoxdur. Hətta, təkcə həbslər və işgəncələr deyil, silahlı güc və mülki əhaliyə qarşı zorakılıq artıq adi hala gəlmişdir.
Bu, Stalin dövründə tətbiq olunan repressor siyasətindən daha dəhşətli və daha açıq bir formada həyata keçirilir.
Rusiyanın bu zalım siyasəti, yalnız digər xalqları əzmək və alçaltmaq məqsədi güdür. Ancaq bu, hər zaman unudulmayacaq və əksər hallarda müvafiq cavablar veriləcək. Azərbaycanın yeritdiyi siyasət, uzun illərdir ki, bu zülmə qarşı davam edir.
Xocalı soyqırımının nəticələri, 20 Yanvar hadisələrinin cəhənnəmi, bütün bunlar bir gün dünya miqyasında daha böyük şəkildə tanınacaq. Rusiya isə bu cinayətləri, tarix boyu görmədiyi bir səviyyədə cəzasız qalmağa məhkumdur.
Rusiyanın bugünkü vəziyyəti, sadəcə öz daxilindəki vəhşiliyi nümayiş etdirmir, o həm də dünya miqyasında özünün “görünməyən” soyqırımını həyata keçirir.
Bu siyasət, yalnız xalqımıza deyil, bütün insanlığa qarşı atılan qaranlıq addımdır.
çap et