«Son şou – «ədəbiyyat»»

Başa düşdüm ki, get-gedə böyük yazıçı-şair-tənqidçi-ədəbiyyatşünaslar, xüsusən də, bir-biri ilə münasibəti gərginləşmiş ədəbiyyat adamaları da şou-biznes nümayəndələri kimi qəbul edilir, onlara məhz bu cür yanaşırlar, davalarından danışırlar, izləyirlər. Bir müddət sonra, əgər belə getsə, şair-yazıçıların da evinin içini çəkəcəklər, dolablarını boşaldacaqlar, onları da aparıb yemək bişirtdirəcəklər, özü də bu vəziyyət o qədər təbii olacaq ki, heç kəs buna təccüblənməyəcək. 

Ədəbiyyatımızın başına nə oyun gəlmişdisə də, ona həmişə əlçatmaz bir şey kimi baxırdılar, amma belə getsə bir gün ədəbiyyat da hamının evinə girə bilən, hamının müdaxilə edə biləcəyi bir sahəyə çevriləcək. Sovet höküməti dağılandan sonra şair adı ilə ondan-bundan pul istəyənləri dilənçillərlə hansı cür eyniləşdirdilərsə, bu gün də ədəbiyyatı qalmaqala çevirib ucuz şouya çevirənləri o şəkildə şou əhli ilə bərabər tutacaqlar. Belə getsə ictimai şüurda yazar olmaq utanc gətirəcək bir peşəyə çevriləcək. Əgər müğənnilərin davası televiziyada gündəmdən əskik olmursa, yazıçılar da saytlar səviyyəsində eyni şeyi edirlər. Amma müğənnilər təkbətək vuruşmağa üstünlük versələr də, yazıçılar “ordu-ordu” vuruşmağa üstünlük verirlər. 

Suyu bulandıranların təmiz sudan danışması isə birmənalı biabırçılıqdır. Bircə istəyim odur ki, ədbiyyatı kütlənin səviyyəsindən də aşağı salmasınlar, qalanı öz işləridir.