«Əkrəm Ermənistana qaçdı»

Azərbaycanın eks-xalq yazıçısı düdüyün səsindən kövrələrək qol qaldırıb, ortalıqda süzmüşdü. Sonra ədibi qarşılayan müqəddəs ermənilər qol-qola verərək onun ətrafında qədim erməni rəqsi olan “Yallı”nı ifa eləmişlər. “Yallı”dan sonra Azərbaycanın eks-deputatı ləhləyə-ləhləyə çıxış edərək yarpaq dolmasının qədim erməni milli mətbəxinə məxsus olması, mənfur azərbaycanlıların bu yeməyi çırpışdırıb, öz adlarına çıxması barədə uzun bir nitq söyləmişdi. Mərasim yekunlaşdıqdan sonra erməni yazıçılarından biri Əkrəmin əlyazma dolu çemodanını götürərək, onu təzə “zapı”ya mindirib “Dığa” otelinə aparmışdı.

Ədib oteldə isti vanna qəbul etdikdən sonra dəftər-qələm götürüb səliqə ilə sabahkı işlərini planlaşdırmağa başlamışdı.

Sabah erkən qancıq tayadan düşməzdən, yenə bir dəstə dəf-düdük çalan özünü çatdırıb “Dığa” otelinin qarşısında milli erməni havası “Qoçəli”ni çalaraq ədibi Serj Sarkisyanın düzənlədiyi tədbirə aparmışdı. Ermənistan prezidentinin alovlu çıxışından sonra söz Azərbaycanın eks-xalq yazıçısı Əkrəm Aqusliyə verilmişdi. Əkrəm qaça-qaça kürsüyə dırmaşmış, bir stəkan su içdikdən sonra belə bir nitq söyləmişdi:

Əziz və möhtərəm prezident, hörmətli erməni xalqım! Mən uzun müddət mənfur, qaniçən azərbaycanlıların arasında yaşadım. Sağlığınıza, oranın xalq yazıçısı adına layiq görüldüm, xeyli  müddət də deputat işlədim. Günlərin bir günü düşündüm ki, artıq 70 yaşımı doldurmuşam, uje vaxtdı, qəlbimdəkiləri açıb tökməliyəm. Ona görə qələmə sarılıb bu qaniçən xalqın bütün eybəcərliklərini, sevimli xalqımı hansı işgəncələrə məruz qoyduğunu düzüb-qoşdum, bizi qırıb, torpaqlarımızı necə mənimsədikləri haqda bir neçə əsər yazdım. Özü də onların acığına əsərin birini rus mətbuatında çap elətdirdim. Əsərim çap olunan kimi mənfur və qaniçən azərbaycanlılar üstümə hücum çəkdilər, məni xalq yazıçısı adından məhrum elədilər, oğlumu və arvadımı yeyib-şişməkdən harınladığı yağlı yerlərdən çıxartdılar, kitablarımı yandırdılar. Lakin mən bu təhlükələri əvvəlcədən göz altına almışdım, bilirdim ki, qaniçənlər məni bağışlamayacaq. Ancaq harada olursam-olum, mənim qəlbim həmişə öz əziz erməni xalqıma xidmət etmək əzmi ilə alışıb-yanır. (Yerdən sürəkli alqışlar gəlir.) Bildiyiniz kimi, çemodanda özümlə bəzi əlyazmalarımı da gətirmişəm. Orada azərbaycanlıları təhqir eləyən başqa iki böyük əsərim də var ki, hələlik çap olunmayıb, xam materiallardı. Özümə söz vermişəm, bu xain azərbaycanlıları bütün dünyada biabır eləməsəm, əmdiyim halal erməni südü mənə haram olsun! (Yerdən bir daha sürəkli alqışlar yüksəlir.)

Əkrəmin təntənəli çıxışından sonra, zaldakı ermənilər onu sorğu-suala tuturlar.

- Əlbəttə bilirlər, ancaq heç vaxt sübut eləyə bilməyəcəklər, çünki dünyada bizi müdafiə eləyən rus mətbuatı daha güclüdür. Onlar heç bir təbliğat qura bilmir, səsləri rus mətbuatının gurultusu içində itib-batır.

- Sizcə nədən yazaram? Əlbəttə, onları yerlə-yeksan eləmişəm, ta bunun o yan-bu yanı yoxdu! Orada özümü elə apardım ki, guya niyyətim iki xalq arasında sülh yaratmaqdı, əslində isə onları bütün dünyada qaniçən kimi tanıtmaq istəyirəm. Hazırda cəllad Ramil Səfərov haqqında “Qanlı balta” adlı mənzum dram üzərində işləyirəm.

- Bəli, müdafiə eləyənlər oldu, biqeyrətlər hər yerdə doludu. Orda ələkçinin qılverənləri çoxdu, bilirsiniz də, bizdə belələrinə “qılverənyan” deyirlər. Manqurtlar elə bilir ki, yazıçı öz xalqını şərləyə, yalan yerə qaniçən, başkəsən kimi göstərə bilər. Ağzında manqurt deyirsən!

- Hi-hi-hi! Elə şeylərdən yazsaydım bura gəlib çıxa bilərdimmi? Köpəyuşağı, mənim “Aqulis” kəndimi əyib, “Əylis” eləyib, bunu da kitabda yazmışam.

- Xahiş edirəm, burda provaksion suallar verməyin. Məncə, iclasımızı yekunlaşdırmaq lazımdı. Mən öz “Dığa”ma qayıtmaq istəyirəm, çox yorğunam. Sabah Qarabağ respublikamıza da səfərim var. Həm də dünən sərhədə yaxınlaşarkən, kolluqların arası ilə müqəddəs torpaqlarımıza tərəf çox sürünmüşəm. Taleyin hökmü ilə ixtiyar yaşına qədər düşmən torpağında yaşamağa məcbur olan qərib və əzabkeş axperinizi belə isti qarşıladığınıza görə, hər birinizi bağrıma basıram!