17:49 | 19 yanvar 2013 | Şənbə
Məqaləyə 3414 dəfə baxılıb
Şriftin ölçüsü
«Qiyamət «hallüsinasiya»sı»
Qurban YAQUBOĞLU
MÖVZU İLƏ ƏLAQƏLİ
-
45 dəqiqəlik işi 8 saniyəyə görüb
ABŞ-da polis hesabatlarında süni intellektin istifadəsi reaksiya doğurdu
-
Kolumbiyada terror təhlükəsi
Polisin basqın etdiyi evdən çoxlu partladıcı maddə tapılıb
-
Çevriliş planında rus barmağı?!
Həbs olunanlar 28 nəfərdən biri Rusiya vətəndaşıdır
-
27 saatda 260 dəfə zəng
Polis ələ salıb təhqir edən şəxs həbs olundu
-
Tıxac probleminin çarəsi – tramvay?
Alternativ xidmətlərə ehtiyac yaranıb
-
... İlk ikisi üçün bilikdən çox həyasızlıq lazımdır
Niyə gömrük və polis akademiyamız var, amma vergi yoxdur?...
-
Hər kəs həddini bilməlidir
Sutkada 12 saat sükan arxasında sürücü də insandır və onun da səbrinin həddi var
-
Qanunda ədalət aramayın...
O, sadəcə, qaydalar, hərflər və durğu işarələri toplusudur
-
“Polisin güvənc yerinə çevrilməsi ...”
Vilayət Eyvazov nazir postunda ilk əməliyyat müşavirəsini keçirdi
-
25 illik xidmətin ən ali mükafatı
Vilayət Eyvazov Azərbaycanın daxili işlər naziri təyin olundu
-
O “Avtobus”la “Çarəsiz sərnişinlər” gələcək...
Sizin, mənim, hamımızın görüb deyə bilmədiklərimiz
-
Dəbdə olan fırıldağ
Tanınmış mağazalar şəbəkəsi məşhur brendləri saxtalaşdırıraraq müştəriləri aldadırmış
-
İctimai nəqliyyat - absurd teatrı
Yaxud arvadların kişilərə göz verib, işıq vermədiyi məkan
-
Bakıda yol çökdü
FHN və DİN əməkdaşları hadisə yerində
-
Marşrutlarına qayıdırlar
“Formula 1”lə bağlı istiqamətini dəyişən avtobuslar əvvəlki rejimə qayıdır
-
Astara polisində ölüm
«Oğlum polis tərəfindən işgəncə ilə öldürülüb»
Dini rəvayətlərin xülasəsi dünyanın sonundan qabaq qəribə hadisələrin baş verəcəyini söyləyir. “21 dekabr” həyəcanı ərəfəsində rastıma çıxan bir neçə ardıcıl əcaib hadisəni yazmayana qədər özümü rahat hiss etməyəcəyimi düşünürəm. Onda başlayaq...
Marşrut avtobusunda böyründə əyləşdiyim adamın hər iki oturacağı özününkü saymaq qədərində və ondan da artıq yayxanması məni həmişə əsəbiləşdirir. Dekabrın 18-i axşamı yanaşı oturduğum gənc qəflətən - özü də mən avtobusdan düşənə yaxın - ilan kimi qıvrılıb dikəldi. Beləsi olmamışdı... Sanki məni skamyadan vurub çıxarmaq istəyirdi. Gözləri guya “daha bütün nəzakət qaydalarına tüpürmək olar” mənasında parıldayırdı...
Təmkinimi pozmadan bir neçə dəqiqə dözdüm, dayanacağa yaxınlaşan kimi tez ayağa qalxdım.
***
Ertəsi gün, dekabrın 19-u axşamı mindiyim avtobusda adam seyrək idi. Birinci dəfəydi salonda bu qədər az adam gözə dəyirdi - yarıqaranlıq salon ürək sıxırdı. 79 nömrəli avtobusa Təzə Bazarın yanında iki sərxoş kişi mindi. Sərxoş olduqları qədər də ayıq davranırdılar. Üzlərinin mimikası, jestləri bəzən çox dəqiqləşirdi, sanki onlar bilərəkdən özlərini sərxoş kimi göstərirdilər.
Bəlkə araq stolundan çoxdan ayrılmışdılar, indi ayılmaq ərəfəsiydi; onları da əsəbiləşdirən buydu.
Hər nəsə, sərxoş olmaqdan çox acıqlıydılar, söyüş söyürdülər. Doğrusu, uzun illər, lap 90-ların ən qarışıq zamanlarında, sutkanın müxtəlif vaxtlarında ictimai nəqliyyatdan istifadə eləmişəm, heç belə adamlarla rastlaşmamışam. Şəhərin harasındansa, bəlkə də, yerin altından çıxmışdılar. Özlərini həyasız aparırdılar - “həyasız” sözünü birbaşa mənada oxuyun, söyüş kimi yox əsla.
Yanaşı oturmuş gənc oğlanla qıza sataşdılar. Biri söz soruşmaq bəhanəsilə əlini qıza sarı uzatdı və ona toxundu. Qızışmaqda olan mübahisə ürkək-ürkək kirpiklərini qırpan oğlanın qızı da götürüb avtobusdan düşməsiylə yatdı. Ancaq sərxoşlardan biri mübahisənin davam eləməsində maraqlıydı. Bu, aydın sezilirdi.
Salonda adam azıydı, əksəriyyəti də qadın. Doğrusu, səsimi çıxarmaq istədim, amma sərxoşlardan biri tez-tez əlini cibinə atırdı. Orda nə ola bilərdi? Bıçaq, tapança?.. Namərd adamlarıydılar.
Az sonra avtobusa əlində böyük bir gül dəstəsi tutmuş polis mindi, mən onun qolundakı emblemə də baxdım. Çevik Polis Alayının serjantıydı. Şuluq kişilər növbəti dayanacaqda itələşə-itələşə düşdülər.
***
Üçüncü hadisəyə dekabrın 20-də, səhər-səhər işə gələndə şahid oldum. Belə əhvalatlar eşitmişəm, digəl ilk dəfə gözümün qarşısında baş verdi. Qəflətən 17-18 yaşlı ağbəniz bir qız: “Buna bax, buna bax, əclaf mənə toxunur!” deyib qışqırdı. Arxasında qarayanız cavan oğlan durmuşdu. Bütün avtobus oğlana baxdı. Yer-yerdən səsləşdilər. Arxa qapının ağzından bir kişi guruldadı:
- Mən o oğlanı tanıyıram, çox tərbiyəli uşaqdı!
Etirazlar, söyüşlər, iradlar deyildi, hədələr eşidildi. Qız da sakitləşmək bilmirdi, hey qışqırıb ağlayırdı. Oğlan avtobusdan düşənə kimi həmin kişi təmkinlə, inandıra-inandıra onu müdafiə elədi. Heç kəsi vecinə almadı, skamya boşalan kimi qadınlara təklif eləmədən nümayişkaranə oturub burnunu dik tutdu.
Kişinin oğlanı tanıyıb-tanımadığı şübhəsi bir müddət məni məşğul elədi. Çox güman, onlar heç tanış deyildilər.
...Ola bilsin, belə anormal hadisələr tez-tez olur. Sadəcə, adam diqqət eləməyəndə, ətrafa həssas olmayanda görə bilmir. Görəndə də əhəmiyyət vermir. Halbuki müdhiş olayların ardı-arası kəsilmir.
