
“Uzaq sahillərdə” Berlində bərpa olunub
Filmin dublyaj variantı faşizm üzərində qələbənin 80 illiyi ərəfəsində Almaniyada göstərilib
Filmin dublyaj variantı faşizm üzərində qələbənin 80 illiyi ərəfəsində Almaniyada göstərilib
Dövlət televiziyasında nümayiş olunan açıq-saçıq səhnələr etirazlara səbəb olub
Dublyor bacarığı və dizaynı mükafatlandırılacaq
Mel Gibsona yenidən silah daşımaq hüququnun verilməsi mübahisələrə səbəb olub
... Yaxud Koen qardaşlarının qara təbəssümü
Real hadisələrdən ilhamlanan yeni müharibə filmi tam qiymət aldı
İnnokenti Smoktunovski – psixoloji dərinlik, incəlik və daxili dramatizm ustası
Disneyin çəkdiyi ekran əsərini mobil telefonla çəkilən film səviyyəsinə endirdilər
Kannda tərif qazanan film senzuraya uğrayıb
Polşalı yazıçı Tarkovski ilə niyə dalaşıb?
Ancelina Coli niyə Oskara namizəd olmayıb?
Oskar mükafatlı rejissorun yeni filmi gözləntiləri doğrultmadı
Rejissor və ssenarist Osman Sınav 69 yaşında dünyasını dəyişdi
“Uzun illərdir ki, son dərəcə təhlükəli insanlarla rastlaşdım”
... Yaxud Ənvər Həsənovun kino tariximizdəki izi
Ayaz Salayev: “Mən heç vaxt başqa millətdən bir qadınla evlənməzdim”
Nuri Bilgə Ceylanın 2011-ci ildə çəkdiyi “Bir Zamanlar Anadolu’da” filmi yalnız bir cinayətin həllindən bəhs etmir. Bu film, görünən süjetin arxasında dayanan dərin fəlsəfi və psixoloji qatları ilə Türkiyə kinosunun şah əsərlərindən biri kimi qiymətləndirilir. Ceylan burada yalnız bir meyit axtarmır – o, insanın içində itirdiyi mənanı, susqunluqda gizlənən həqiqətləri və zamana qarşı aciz qalan vicdanı arayır.
Anadolu mənzərəsindən baxıldıqda, filmin coğrafiyası təsadüfi seçilməyib. Anadolu – min illərin tarixi, mədəniyyətlərin və miflərin qovuşduğu torpaq – burada həm fiziki, həm də metafizik bir məkana çevrilir. Təbiət, səhra yolları, boz relyef yalnız fon deyil, filmin fəlsəfəsini daşıyan aktyorlardır.
Filmin süjeti bir gecədə açılır: prokuror, həkim, polis və məhkumlar bir cinayət nəticəsində basdırılmış cəsədi axtarırlar. Lakin bu səfər yalnız xarici bir axtarış deyil. Yol boyu susmalar, yersiz dialoqlar, təsadüfi xatirələr və ani gözəlliklər – məsələn, elektrik işığında parlayan qızın siması – bizi bir sual qarşısında qoyur: həqiqətən nə axtarırıq və tapanda nə baş verir?
Filmdə zaman donmuş kimidir. Ceylan dialoqlarla deyil, baxışlarla, boşluqla və təbiətlə danışır. Həkimin son səhnədə meyitin üzündəki zədələri gizlətməsi isə filmin kulminasiyasıdır: bəzən həqiqəti deməmək, onu deməkdən daha böyük bir vicdan yüküdür. Bu, Ceylanın etikaya verdiyi cavabdır – insan bəzən yalanla başqasını qorumağa çalışar, lakin bu da bir cəzadır.
“Bir Zamanlar Anadolu’da” – yalnız bir film deyil, zamanın özüdür. Sanki Tarkovskinin “Zamanı əritmək” ideyası bu filmdə Anadolu torpaqlarında canlanır. İnsan var, lakin hərəkətsiz. Söz var, lakin mənasız. Sükut var və o danışır.
Ceylan bu film vasitəsilə yalnız türk kinosuna deyil, ümumilikdə dünya kinematoqrafiyasına bəyan edir: kino həyatın özü deyil, onun düşüncəyə düşmüş, yavaşladılmış, dərdlərlə dolu izidir.