15:12 | 4 avqust 2012 | Şənbə
Məqaləyə 3216 dəfə baxılıb
Şriftin ölçüsü
«Gücümüz uşağa çatmasın»
Fərəh SABİRQIZI
MÖVZU İLƏ ƏLAQƏLİ
-
Avstraliyada 14+ qadağası
Yaşca kiçiklər üçün sosial media hesabları yaratmaq mümkün olmayacaq
-
“20 milyon qız itkin düşüb”
Çinin tək uşaq siyasətindən imtinası nə dərəcədə təsirli oldu?
-
Ata olan kişilərin beyni dəyişir
Boz maddədə büzülmə müşahidə edilir
-
Milyonluq təşviq
Cənubi Koreya hökuməti hər doğulan körpə üçün fantastik məbləğ təklif edir
-
Təbiətlə əlaqə tələbi
Hər 4 uşaqdan 3-ü canlı aləmlə ünsiyyətdə olmaq istəyir
-
Məmnun olmayan, sevinə bilməyən gənclik...
Duyğusuz gələcəyi biz travmalı nəsil yetişdirmişik
-
Rusiya demoqrafiyası “əriyir”
Uşaq doğuşu statistikası 90-cı illərin səviyyəsinə çatır
-
Körpələrdə “çöp mifi”
Niyə görə tək azərbaycanlı uşaqlarda “çöp” qalır?
-
Duman
(hekayə)
-
Körpə yuxusu necə olmalıdır?
Miflər və faktlar ...
-
Hamiləlik tarix olur
Körpələrin ana bətnindən kənarda böyüyə biləcəyi “Süni Uşaqlıq”
-
Körpələri gözləyən gizli təhlükə
İnfeksiyadan uzaq saxlayın
-
Valideynlər, DİQQƏT!
Uşaqlarınızı bu oyunlardan qoruyun - VİDEO
-
Uşaqların tərbiyəsi ilə bağlı 7 müdrik qayda
Yəhudilərdən öyrənməyə dəyər
-
13 212 uşaq qeydiyyatdan keçib
Məktəbəhazırlıq qruplarına qəbul sentyabrın 25-ə qədər davam edəcək
-
Azzarla, çorla böyüyən uşaqların sonu...
(Bu mövzuda yazı istəyənlər üçün)
Evimizin yaxınlığında iki uşaq bağçası var. Hər səhər pəncərənin qabağından balacaların səsini eşidirəm. Bağçaya getmək istəməyən, ayaqlarını yerə çırpan, mızıldanan uşaq səsləri. Onları eşidəndə biixtiyar gülümsünürəm, öz qızımın bağçaya getməmək üçün icad etdiyi üsulları xatırlayıram. Amma bəzən uşaqlarla yanaşı, qanqaraldıcı səslər də eşidirəm - körpələrə əsəbiləşib özündən çıxan anaların səsləri.
Bəziləri kapriz edən uşaqlarını sadəcə saya salmır, onlara acı cavab verməklə keçinir. Təbii, balalarını şirin dilə tutanlar da olur. Amma elələri var ki, qışqır-bağırı bütün məhəlləni basır. Ən pisi odur ki, hərdən çığırtılara şapalaq səsi də əlavə olunur... Adi məsum bir əməlinə görə analar uşağı əməllicə çırpır, sillə vurur, hətta küçə ilə sürüyərək bağçaya aparır.
Son vaxtlar bu cür səhnəyə istənilən yerdə, xüsusilə də ictimai nəqliyyatda rast gəlmək olar. Uşaq oturmaq istəməyəndə - bir çimdik, mızıldananda – bir qapaz, ağlımsınanda – daha birisi. Bəziləri körpə ağlamasın deyə əli ilə ağzını tutur, az qala onu boğurlar. Valideynlər, xüsusilə də analar sanki azyaşlı uşaqlara əl qaldırmaqla fəxr edirlər. Hərdən adama elə gəlir ki, böyüklər həyatlarındakı bütün problemlərin acığını uşaqdan çıxır, üzləşdikləri haqsızlıqlara etiraz edə bilməyəndə, güclərini öz balalarına nümayiş etdirirlər. Başqaları evdə uşaq qığıltısı eşitməyin həsrətini çəkəndə, övlad sahibi ola bilmək üçün illərlə müalicələrdə olanda, bunlar Allahın göndərdiyi bu bəxşişin qədrini bilmir.
Qapazaltı insan şəxsiyyət kimi böyüyə bilməz. Gələcəkdə özünə qarşı haqsızlıqlara etiraz edə bilməz. Axı ailədə aqressiya ilə üzləşən körpə böyüyəndə necə mehriban övlad, ləyaqətli insan ola bilər? Son vaxtlar bütün dünyada psixoloqlar həyəcan təbili çalır: təhlükəli manyakların əksəriyyəti uşaq vaxtı ailədə zorakılıqla üzləşən insanlar olur. Aydın məsələdir - hər gün döyülən uşaqdan nə valideynə, nə də cəmiyyətə layiqli və faydalı övlad yetişə bilər.
Bütün bunlardan başqa, uşağa qarşı zorakılıq həm də ciddi qanun pozuntusudur. Övladına əl qaldıran hər bir kəs qanun qarşısında məsuliyyət daşıyır. Buna görə ana-atanı hətta valideynlik hüququndan məhrum etmək olar. Odur ki, bu həddə gəlib çatmamış, əl qaldırmaq istəyəndə düşünün, qarşınızdakının kim olduğu haqda bir qədər dərindən düşünün...
