21:59 | 13 iyun 2013 | Cümə axşamı
Məqaləyə 4085 dəfə baxılıb
Şriftin ölçüsü
«İstefada olan yazıçılar»
«...sizi ya yox edər, ya yumora çevirər.» Özkan Şahin
Qurban YAQUBOĞLU
MÖVZU İLƏ ƏLAQƏLİ
-
Ona görə seçiblər
“İstedadsız qrammofonlara deyil, ...”
-
“Obyektiv obraz yaratmaq lazımdır”
Anar: “10 ildir iki ssenarimi çəkdirə bilmirəm”
-
Dünyanı kimlər dəyişib?
Dəli dahilər, yoxsa dahi dəlilər?
-
“Ustada sayğı gecəsi”
Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə vəfatının 10-cu ildönümündə yad edildi
-
… Biz kimik və nə istəyirik?
Köhnəlməyən soru …
-
«Heykəl tənhalığı»
Salam Sarvanın yeni kitabı işıq üzü gördü
-
Yaxşı şeir niyə valeh edir?
Ən güclü şeirlər canlı təsəvvür oyadanlardır
-
«Facebook» əhlinin infarkt etdiyi şairlər
Siyasi havanın qızdığı vaxtlarda yazarın nə hünəri var sevgidən-mevgidən yazsın
-
Yazıçılarımız Cocuq Mərcanlıya və Horadizdə
Türkiyə səfirliyinin mədəniyyət attaşesi İrfan Ciftçi də «Canımız Qarabağ, yazımız Qarabağ-2» layihəsində iştirak edib
-
«26» adına görə 25 sutka cəza
Başıbəla kafenin icarədarı həbs olundu
-
AYB-nin məsələsi MM-də
Aydın Mirzəzadə: «Tarix sübut edir ki, ...»
-
«Bir qəpik öz xeyrimizə götürürdüksə, lənət olsun...»
Anar: «Kimdir o anası-arvadı erməni olan? Kimin dayısı ermənidir, göstərsinlər də konkret»
-
«Yazıçılardan ermənilərlə mübarizə apardıqları üçün hayıf çıxırlar»
AYB-dən Hacıbala Abutalıbova qarşı sərt bəyanat: «Axı nə qədər ictimaiyyəti xamlamaq olar?»
-
«Böyük absurddur»
Yazıçı Anar «26» kafesi ilə bağlı Hacıbala Abutalıbova kəskin cavab verdi
-
50 yaşlı şair dostum
Varlığı ilə həyat yolumuza zənginlik gətirən bir İnsan - Elçin Mirzəbəyli
-
«Ümidə bulaşmış ayaqqabılar...»
50 yaşın astanasında olan Elçin Mirzəbəyli: «Həyatımı düşüncəmdə, ürəyimdə yaşayıram»
İndikindən fərqli, 90-cı illərdə yaman qıtlığıydı. Çörək də qıtıydı, taxıl da, pal-paltar da, yazıçı-şair də. Ancaq zənnimcə, bu analogiya yersiz olmayacaq. 1992-ci ilin yaz aylarıydı səhv eləmirəmsə. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda gənc yazarların oluşdurduğu “Ağ yol” Ədəbi Birliyi iclasa yığışmışdı. İclas olmağına iclasıydı, amma iştirakçı çox deyildi. Hətta deyərdim, çox azıydı.
Qabaqcadan nəzərdə tutulduğu kimi, Birliyin strukturlaşması aparılmalıydı. Nizamnamə yazmağa məsul işçi qrupu, sonra canım sizə desin, ayda bir dəfə çap olunan ədəbi səhifənin 3 nəfərlik redaksiya heyəti, daha bilmirəm başqa nəsə bir qurum da yaradılmalıydı.
Di gəl, şair-yazıçı yerdən çıxmır axı, heç yazıçılar təşkilatının tavanından da dammır.
İşçi qrupuna adam çatışmayanda yığıncağı aparan bəndənizə bir nəfər kənar müşahidəçi - bütün iclaslara səssiz addımlarla gələn, ancaq heç bir işə müdaxilə eləməyən, dediyinə görə, yalnız şəxsi marağını doydurmaq üçün təşrif buyuran qarayanız orta yaşlı bir kişi kinayəylə mənə baxdı: “Siz də gəlib oturun işçi qrupunun arasında. Utanmayın, di gəlin!”
Onda durum məni utandırdı. İndi gülməyim tutur.
Gah Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə üzv qəbul olunan, gah istefa verən, gah da əzəmətlə başqa qurumdan səslənən, sonra ordan da uzaqlaşan, uzaqlaşmasa da, hər halda buna hazırlaşan, bir sözlə, eni-uzunu təxminən 4 kvadrat metrlik ərazidə böyük məsafələr qət eləmək niyyətiylə çabalar sərf eləyən bir qrup cavan (bir o qədər də gənc olmayan) yazarın indi daha məntiqli olmaq məsuliyyəti var. Nəhəng düşmən və ya rəqib ordusuyla vuruşurmuş kimi əda nümayiş elətdirməyin, BMT Baş Assambleyasının baş tribunasında çıxış yapan sayaq barmaq silkələməyin, bütün öldürücü sarkazmını yazısına, pozusuna, əzasına yükləməyin doğrudan bir faydası varmı, mən bilmirəm.
Hər yerdə özünü sosial şəbəkədəki kimi apara bilməzsən. Cəmiyyət ölkədi, dövlətdi, eni-uzunu olan ərazidi. Virtual deyil. Cəmiyyət sənin, mənim (özümü də qatdım), o birisinin yazdığı misranı, cümləni tozuna da almaz. Heç almır da. Ən çox satılan bədii kitabın tirajına baxın.
Yazıçılar Birliyində tozanaqlamaq elə stəkanda fırtına qoparmaq deməkdi. Nə artıq, nə əskik.
Bizdə nə üçün “böyük şair” mifi var? Nə üçün şairin böyüklüyü, müqəddəsliyi, toxunulmazlığı, əlahiddəliyi düşüncəsi geniş yayılıb?
Ona görə ki, biz balaca ölkədə yaşayırıq. Bu, həndəsədi, rəqəmdi, metrdi, eni-uzunu bəlli sahədi. Əhalidi. Lənkərandı, Bakıdı, Qazaxdı, Zaqataladı. Yekə deyil yəni. Bütöv də deyil.
Yekə danışmağa dəyməz. Yəni kiminçün yekəxanalıq edirsən? Etmə, eləmə. Kimisə çərlətməyə çalışmaqdansa, barı gülümsə.
Çox tez-tez müzakirə eləyir, haray-həşir salırlar. Guya biz də Nobel almalıyıq. Deyirlər, vaxtdı artıq. “Niyə, nə üçün Nobel almayaq?” “Filankəs əsərini Nobelə təqdim elədi!” Allah xətrinə, bir az yavaşıt. Hələ görək biz hansı kültürün, mədəniyyətin içərisindəyik, kimik, nəyik, nəyin nəyiyik... Tariximiz hardan başlayır, qəhrəmanımız kimdi, özümüz kim olmaq istəyirik...
Adama elə gəlir, ədəbi müsabiqələrin münsif komissiyalarında olan saxtakarlıq dünyanın, o cümlədən doğma məmləkətin heç bir məntəqə, dairə və ya mərkəzi seçki komissiyasında baş vermir. Guya bu hekayə yox, o biri hekayə, bu roman deyil, o biri roman birinci yerdə sayılsa, Azərbaycan ədəbiyyatı gül vuracaq, botanika elmində də yeni kəşf olacaq.
Qardaşım, bacım, bir az təvazökar ol Allah xətrinə! Yaxşı əsər yaz. Sənə gülü özüm göndərərəm bu elektron dünyada.
