Baxıram, ölkədə media sahəsində çalışanların sayı az deyil. Maraqlı olan budur ki, bu sahədə maraq da var, cəhd də, imkan da… Amma bir vacib şey çatışır:

Birləşmək. Ortaq dəyər yaratmaq. Yaradıcı və qurucu bir media gücü formalaşdırmaq.

Bəlkə də fərqində deyilik, amma son illərdə dəyərlərin deyil, formatların dalğasında sürüklənirik.

Bir vaxtlar hamı müğənni olmaq istəyirdi. Sonra kitab yazmaq mod oldu. Bir ara rejissorluq – klip çəkmək – hər kəsin maraq dairəsində idi.

İndi isə – hamı podcast çəkir.

Sanki mikrofon almaqla, kamera qarşısına keçməklə “media adamı” olmaq mümkündür.

Qəzetçilər, aktyorlar, radioçular, bloqçular, psixoloqlar – bir anda əsas ixtisasını unudub “podcastçı”ya çevrilir.

Niyə?

Çünki bu sahədə sistem yoxdur.

Yaradıcılığı yönəldən platforma yoxdur.

Peşəkarlıq tələbi yoxdur.

Uzunmüddətli, dərin düşünülmüş bir strateji baxış yoxdur.

Əvəzində nə var?

Qısa müddətli görünürlük istəyi – Fişəng fenomenlər

Bir-birini təkrarlayan – diqqət dilənçiləri

Sosial media alqoritmlərinin diktə etdiyi – informasiya zibilliyi

Və bu bolluğun içində dəyər yoxa çıxır.

Heç kim öz sahəsində ustalaşmaq istəmir.

Heç kim dərinə varmır.

Sözün məsuliyyətini heç kim daşımır.

Diqqət dağılır

Paylaşımlar dayazlaşır

Auditoriya çaşır – kimi izləyəcəyini seçə bilmir

Milli media üzümüz – gözdən düşür, yoxa çıxır

Məni ən çox narahat edən odur ki, bu proses səssiz gedir. Heç kim təhlükə siqnalı çalmır.

Əvəzində dövlət media strukturları yaradır, layihələr sifariş edir, kanallar maliyyələşdirilir…

Amma pul ilə yaradıcı ruh stimullaşmır.

Əksinə, yaradıcı insan sistemləşməyə məcbur olanda ruhunu itirir.

Media sadəcə informasiya ötürmək deyil.

Media – xalqın aynasıdır.

Xalqın ruhudur.

Hisslərinin, zövqünün, dəyərlərinin gündəlik dilidir.

Biz bu gün həmin dili – öz dəyərlərimizi – itiririk.

Əlavə olaraq bir məsələni də unuduruq:

Qərbin sosial media platformalarına bağlanmışıq.

Ancaq düşünürükmü ki, nə qədər Azərbaycan “YouTube” kanalları, səhifələri bağlanıb?

Bəs sabah biz bu gün öz media qurumlarımızı izləməsək, öz dəyər tribunamıza sahib çıxmasaq, onlar da yoxa çıxsa, onda biz informasiyanı haradan alacağıq?

Bu, media azadlığı deyil – bu, media asılılığıdır.

İndi sual budur:

Biz bu gedişata nəzarət etməyə çalışacağıqmı?

Yoxsa hələ də kim mikrofonu tez tutdu, kim trend oldu — ona “media adamı” damğası vurub öz ruhumuzu başqa səslərin içində itib gedən hala salacağıq?

Media yaratmaqla məşğuluq, bəli.

Amma dəyər yarada bilmirik.

Bu isə təkcə bu günümüzə yox, sabahımıza da təhlükədir.

Çünki sabah başqalarının doldurduğu ekranlar bizi yönləndirəcək.

Və sabah biz heç nə edə bilməyəcəyik.