
“Sülh göyərçini”nin içindəki leşyeyən
Faşizmin yeni mərhələsinə keçən Rusiya və rus siyasətçiləri...
Faşizmin yeni mərhələsinə keçən Rusiya və rus siyasətçiləri...
21-ci əsrdə orta əsrlərin feodal dövləti davranışı
Növbəti Çin modeli?
AB Rusiyaya qarşı yeni sanksiya paketi ilə bağlı razılığa gəldi
Medvedevdən Qərbə hücum təhdidi
Kim kiminlədir və Azərbaycan haradadır?
“Axıra qədər müharibəyə hazırlaşır”
Ukrayna kəşfiyyatının gənc və cəsur komandiri – Kiril Budanov
“Patriot”lar, casus uçuşları və Trampın Putinə mesajı
NATO-nun casus təyyarələri eyni gündə iki istiqamətdən yaxınlaşıb
Putin müharibəyə fasilə verməmək üçün atəşkəsə razılaşmır
Novosibirsk küçəsindəki baş isə “Hamlet”in yolunu gözləyəcək
Yaxud Tramp və Ukrayna labirinti
Rusiyanın taktikasının qarşısını almaq üçün Avropa hərəkət etməlidir
“Ukraynaya göndərilən silahların pulunu NATO müttəfiqlər ödəyəcək”
“Hər şeyə şübhə ilə yanaşmalıyıq”
Rusiya İslam Komitəsinin sədri, tanınmış azərbaycanlı soydaşımız, filosof-politoloq, Azərbaycanımızın Rusiyada əsas müdafiəçilərindən sayılan Heydər Camal vəfat etdi. Bütün Rusiya ictimaiyyəti kədərləndi, sevgi və ehtiramını bildirdi. Rusiyada yaşamış və hər zaman bu ölkəni diqqətdə saxlayan insan kimi, çoxdan, rus cəmiyyətinin kimin üçünsə, belə dərin, səmimi kədər çəkdiyini müşahidə etməmişdim.
Ölkəmizdə də həmyerlimizin ən yüksək və xoş sözlərlə xatirəsi yad edildi: «Heydər Camalın ölümü Azərbaycan diasporu, elmi ictimaiyyəti üçün böyük itkidir», «Qarabağ haqqımızı ədalətli müdafiə edən, erməni uydurma çıxışlarına tutarlı cavab verən, prinsipial mərd vətənpərvər bir insanı itirdik», «Azərbaycan üçün gördüyü işlər danılmazdır»- s. sözlər...
Ancaq bu təriflərin, yüksək sözlərin müqabilində bir sual edən olmadı: Bu rəhmətlik vətən oğlunu necə, hansı səviyyədə, harada dəfn edək? Niyə ki, Qazaxıstanda dəfn edildi, necə dəfn edildi, niyə özü bunu bizdə, Azərbaycanda istəmədi? Nəhayət, niyə bu dəfinə dövlət, ictimai-ziyalı heyətimiz getmədi, niyə hərəkətimiz olmadı, bir əməli addım atılmadı?
Qazaxıstan çöllərinin çox ucqar bir yerindən Heydər Camalın dəfnindən şəkillər paylaşıldı. O dəfndən nəsə əlamət var idimi ki, bütün postsovet məkanının sayıb hörmət etdiyi bu məşhur, bu tanınmış mütəfəkkir insan azərbaycanlıdır? Nə isə...
Yaxşıca düşünürük, saf-çürük edirik, danışırıq... Əməli-praktik fəaliyyət isə, yoxdur! Reallıq yoxdur. Fəaliyyət göstərib, hərəkət edib işləməkdən başqa hər şeyi gözəl bilirik. Hər sahədə bu cür kütləvi fəaliyyətsizlik, küt hərəkətsizlik, işləksizlik, dinamik tormozlanma basıb bizi...
Heydər Camal yaşadı, çalışdı, yaratdı. Böyük bir postsovet məkanında irəli çıxdı, tanınib hörmət qazandı, köçüb çıxıb gedib haqqın dərgahına qovuşdu. Bəs, biz nə edəcəyik, bu çalışqansızlıq, hərəkətsizliklə? Belə templə bu ağır iqtisadi böhrandan çıxa biləcəyikmi?
Açılışıb hərəkətə, öz istehsal, yaradıb-qurma tempimizə keçməsək, bu durğun fiziki-psixoloji durumla hansısa maaş artımları, kompensasiyalar ya, lap süni ucuzlaşmalar bizə kömək edəcəkmi? Quyuya su tökməklə, quyuda su olacaqmı?