Paris mətbuatı Ollandın ağac əkməsini bir az lağa qoyub. Hətta sxem çəkib göstəriblər ki, su hardan tökülməlidir və s. Məncə ağac əkməyin yolunu Heydər Əliyev Fondundan öyrənmək lazımdır. Və təkcə bunu yox. Bu həftə on yaşını qeyd edən Heydər Əliyev Fonduna başqa rakursdan yanaşaq.

Azərbaycanda çörək verən adam, xeyirxah adam ifadələri var. Bu, ifadələrin hansı yolla olursa-olsun qazanılmasına baxmayaraq, öz qazancını kasıb-kusuba paylayanlara şamil edirlər. Hətta, bir də görürsən ki, hansısa nazir müsahibə verir və buyurur: «Demirəm ki, oğurlama, onsuz da oğurlayırsan, oğurla, amma insafın olsun, yoxsulu da, fağır-fuğuru da nəzərə al, onlara əl tut». Quldurun, yaramazın birinə yalnız ona görə çörək verən adam deyirlər ki, bu adam, tutaq ki, işçisinin qızına bir yataq dəsti cehiz verir, o da gedir haram övlad əkməyə.

Xeyriyyəçi əli kimi başlayan sonra kiminsə, cibində tutulan şəriyyəçi əlləri hələ dünənədək görə bilərdik. Heydər Əliyev Fondu alabaş mərhəmət əllərini, adda-budda açılıb yumulan səxavət ovuclarını kooperativ mürvət budkaları kimi yollardan, palatkalardan, minarə diblərindən yığışdırdı və Mərkəzləşdirdi. Məncə Heydər Əliyev Fondu «Hacı Zeynalabdin Tağıyev kişi adamdır» klassik təfəkküründə ciddi islahatlar apardı. Bu gün Azərbayanın Xeyriyyəçilik modeli, necə deyərlər beynəlxalq sertifikata sahibdir. Bu insafın sərhədləri Luvr muzeyindən tutmuş Hindistanın ucqar stadionuna qədər böyük bir ərazini əhatə edir.

Heydər Əliyev Fondu oğrun mərhəmətçiliklə mübarizəni elan etmədən aparır və kifayət qədər cəsarətlə. Məsələn, bizdə yardıma çox riskli və məncə çox təhlükəli yanaşma tərzi var. Mötəbər adamların, ağsaqqalların, ağbirçəklərin dilindən az eşitməmişik ki, «sağ əlin etdiyini sol əl bilməlidir!» Amma niyə? Nə üçün bilməməlidir? Bu oğruluqla əl altdanlıq arasındakı bir-birinə qarışmış sərhəd pintiliyi kimə sərf edir? Bu, hətta çirkli pulların yuyulması tərzini bəraətləndirir.

Heydər Əliyev Fondu insafın ünvanını anonimlikdən çıxardı. Bu, Fonda qədər Azərbaycanda iki aparat var idi. Bunlardan biri təbii ki, dövlətin inzibati aparatı idi. Bura Prezident başda olmaqla hakimiyyətin bütün qolları daxil idi.

İkinci aparat Qafqaz Müsəlmanları İdarəsi idi. Bu aparatın da işi ruh və ruhaniliklə bağlı idi. Qeyri dünyəvi məsələlərin idarəçiliyinə baxın.

Heydər Əliyev Fondu cəmiyyətin həyatına üçüncü aparat - Mərhəmət institutu kimi daxil oldu və bununla kifayətlənmədi. Bu, Fond milli-mənəvi dəyərlər sistemimizin yaşamasını və müdafiəsini öz üzərinə götürdü. Mədəniyyət modellərinin cangüdəninə çevrildi. Muğamat mühafizəkarlığını «Eurovision» ultra müasirliyi ilə uyğunlaşdırmağı bacardı. Və ən başlıcası. Vətəndaş hansısa, xeyriyyəçinin qapısını döyməyə, özünü alçaldaraq kimdənsə, yardım istəməyə məcbur olmur. Sonra kiminsə qarşısında gözükölgəli olmur. O, Heydər Əliyev Fondundan kömək umur, bu köməyin müqabilində özünü yazıq və acınacaqlı bir halda hiss etmir. Fond bu 10 ildə 10 minlərlə insana, uşağa, qocaya, imkansıza kömək edib, xarakterindəki çoxmissiyalılıq onu dünyada oxşarsız edib. Şəxsən mən dünyada ikinci belə Fond tanımıram. Burada şəxsiyyətin rolunu da danmaq olmaz. Ona görə ki, Heydər Əlyev Fondu ölkənin birinci xanımının Mehriban Əliyevanın birbaşa rəhbərliyi altında fəaliyyət göstərir. Birinci xanım institutu Azərbaycanda məhz Mehriban xanımla yaranıb. Keçmiş birincilərin xanımları bir qayda olaraq arxa planda qalardılar, ya da uzaqbaşı yüksək rütbəlilərin dəfn mərasimində gözə dəyərdilər.

Birinci xanımların yaratdığı qıcıqları da görmüşük. Məsələn, Raisa Qorbaçovanın Mixail Qorbaçovla tandemini ikrahla xatırlayanlar o qədərdir ki. Ona görə ki, Raisa özünü yox, ərini biabır etməklə məşğul idi. Mehriban xanım özünə qazandığı hörməti prezidentə olan ümumi hörmətin tərkib hissəsinə məharətlə çevirir. O, eyni zamanda öz yerini də çox yaxşı bilir. Həmişə Prezidentdən bir neçə addım arxada. Yalnız Prezidentdən sonra. Bu, bir Şərq qadınının Qərb dəyərlərini gözəl bilsə də öz mənəvi qaydalarımıza riayət etməsinin bir şəklidir. Heydər Əliyev Fondunun rəhbəri kimi həm də Azərbaycanın dünyəvi dövlət imicini hər addımda təsdiq edir, söhbət bayaq adını çəkdiyimiz Luvr muzeyinin təmirindən və ya Bədii Gimnastika kimi cəsarətli idman növü üzrə Avropa çempionatını İranın qonşuluğuna gətirməkdən getmir. Söhbət birinci xanımın bütünlüklə üslubunun, tərzinin Azərbaycanın dünyəvi dövlət kursunun beynəlxalq səviyyədə afişalandırılmasından gedir. Mehriban xanım öz görkəmi ilə cəhalətə, Azərbaycanı geri çəkən tendensiyalarla mübarizə aparır. Bu gün on minlərlə qız özünü məhz Mehriban xanıma bənzədir, onun kimi geyinməyə, onun kimi danışmağa çalışır. Bu mübarizə bu gün radikal təriqət adamlarının fəallaşdığı, Azərbaycanı əmirlik tikələrinə bölməyə amadə qara-quraların arasında xüsusi əhəmiyyət kəsb edir və Azərbaycanın dünyəvi dövlət kimi nişanəsidir. O həm də dövlət başçısını hamıdan çox görən şəxsdir.

Bu isə ona Heydər Əliyev Fondunun prezidenti kimi problemlərin həllinə başqalarından daha yaxın olmaq kimi bir şans verir. Mən bilmirəm niyə, amma bu faktoru yaxşı hal saymayanların səmimiyyətini anlamıram. Nəyi pisdir ki, Prezident yanındadır və sən ona hər gün hansı məsələ ilə bağlı sual vermək imkanı qazanırsan.

İş elə gətirdi ki, birinci xanımdan çox danışası olduq. Amma elə əslində bu barədə danışmaq Fond barədə danışmaqdır. Bu Fonda neft pulu yığılmır. Bu Fond hamınındır və hər kəsindir.