İranda irqçilik və türklərə qarşı düşmənçilik institutlaşdırılıb. Yüz ildir ki, İranda hökumətlər buna sərmayə qoyurlar və indi biz onların səylərinin öz bəhrəsini verdiyini görürük. Hətta Təqi Rəhmani və Turac Atabaki fars ziyalılar nisbi də olsa Urmiya hərəkatına dəstək nümayişi etdirdilər. Amma və lakin ərəb və ya bəlluc fəallardan səs çıxmadı.

Əgər siz Urmiyanın möhtərəm xalqını dəstəkləyən və Azərbaycanda ekspansionizmi və əhali dəyişikliyini pisləyən çıxış edən, məqalə yazan, klip yerləşdirən, hətta olaylarla əlaqəli xəbərlərdən sitat gətirən bir ərəb və ya bəlluc fəalını misal çəkə bilsəniz, mən üzr istəyəcəm.

Bu müqayisə ərəblərin və bəlucların bizim tərəfimizdən səxavətlə dəstəkləndiyi bir vaxt baş verib. Yusif Bənitoruf kimi ərəbdən tutmuş Hüseyn Bor kimi bəlluca qədər terroru pisləyən bir sitat tapsanız, sizə təmtəraqlı bir borcum olsun.

Kosmopolit solçular arasında türk nifrəti ilə bərabər və kürd sevgisi də eyni böyüklükdədir. Hətta öz solçu “Tribuna”mız son bir neçə gündə Fərvərdin dastanından bir sətir və ya klip yayımlamadı, tam əksin kommunist bir türkün Güney Azərbaycan milli hərəkatını qınayan tamamilə cəfəngiyat dolu  məqaləsini dərc etdi.

Bu dünyada türk olmaq həqiqətən çətindir. Hamıya qarşı təkbaşına mübarizə aparmalısan. Türkün türklərdən başqa dostu yoxdur! Ümumi qayda budur ki, hətta bir türk kommunistdirsə, kürd aşiqidir və o da öz millətinin düşmənidir. Bu qaydanın heç bir istisnası yoxdur və 55 illik həyatımda heç vaxt fərqli bir təcrübə görmədim.