Mixail Qorbaçov öldü. Böyük bir epoxanın son qapısı çırpıldı. İki Qorbaçov. Totalitar sovet sistemini dağıdan, dünyanın gedişatını dəyişdirən epoxial lider və Azərbaycan xalqına divan tutan qanlı cəllad.

Qorbaçov SSRİ-nin özündən əvvəlki 20 ildə sovet rəhbərlərinin baş sındırdığı, etmək istədikləri, amma risk etmədikləri dəyişikləri eləmək istədi.

Onun Yenidənqurması Xruşşov “ilıqlaşmasının” yarıda qalmış prioritetlərinin, Kosıginin heç nəyə yaramayan sovet iqtisadiyyatını dəyişdirmək cəhdlərinin, Andropovun “biz yaşadığımız ölkəni tanımırıq” sözlərinin əcaib simbiozu idi.

Qorbaçov Stalinin repressiya qılıncıdan keçmiş, Brejnevin bataqlığında qalmış, “dəmir pərdə”nin arxasında dünyadan xəbərsiz yaşayan sovet vətəndaşlarına verilən azadlığın eksperimenti idi.

Bütün dünya şok vəziyyətdə bu eksperimenti izləyirdi.

On illər boyu “Amerikaya ar olsun!” və “Şər imperiyası” epitetləri ilə qarşı-qarşıya durmuş iki sistemin insanları üçün yeni dünya cazibədar idi.

Qorbaçov bacarmadı.

Bakıda 20 yanvar qırğını çoxmillətli və müttəfiq respublikaların birliyi olan SSRİ-nin necə bir avantürist adamın əlində olduğunu göstərdi.

Qorbaçov nə istəyirdi? Onun Qarabağla bağlı mövqeyi təkcə ermənilərə simpatiya deyildi. Qorbaçov SSRİ-nin bütün muxtar ərazilərinə siyasi kimlik vermək, Sovet İttifaqının yeni müqaviləsini hazırlamaq və orada SSRİ respublikalarının İttifaqdan çıxmasını tam əngəlləmək istəyirdi. Onun DQMV-i birbaşa SSRİ-yə tabe etdirmək, yeni müqavilədə bunu əks etdirmək cəhdi bundan doğurdu.

Qorbaçov yeni SSRİ-də Rusiyanın müzakirə doğurmayacaq hakim statusunu təsdiqləmək, buna respublikaların iqtisadi azadlığını pərçimləmək istəyirdi.

Qorbaçov SSRİ-də milli siyasətin necə ağır və incə məsələ olduğunu anlamadı. “Vankuverdən Vladivastokadək yeni dünya”da sovet respublikalarının yerini görmürdü.

Amerikanın banilərindən olan Tomas Ceffersonun bir söz var: “Sözlər fikri ifadə edir, amma niyyəti göstərən davranışlardır”.

Qorbaçov Azərbaycan xalqının yaddaşında həmişəlik qatil və qanlı cəllad kimi qalacaq. Onun gətirdiyi azadlıq arzusu davranışı ilə tərs mütənasib oldu.

“Yağış yağdı, sel oldu, şiddətli külək əsdi və evin üstünə gəldi.

Ev uçub darmadağın oldu”.

İsa Məsih. İncil. Matta:7:1-29