Son günlərdə iki böyük olay yaşandı. Azərbaycana, bütün bölgəyə böyük potensial təsiri olan iki önəmli olay baş verdi.

Biri Türkiyədə siyasi böhrandır.

Orada siyasi çəkişmənin içində olan iki tərəfin ikisi də Azərbaycana yaxındır, doğmadır. Onları dəstəkləyən Türkiyə vətəndaşları da.

Türkiyə kimi seçərsə, dəstəkləyərsə onun öz işidir.

Azərbaycan üçün ammalar, nüanslar var hər halda.

İndiki iqtidarın, özəl olaraq Rəcəb Tayyib Ərdoğanın Azərbaycan üçün əvəzsiz rol oynadığı danılmazdır. İqtidar düşərgəsindəki MHP başqanını da bu sıradadır.

Yəni, bu gün iqtidarda var, sabah olmasa belə, ona bir böyük sayğı və sağ ol borcu olacaq hər zaman.

Burası ayrı.

Azərbaycan üçün arzuolunmaz nədir bu olayda?

Sabitliyin, Azərbaycana bağlı siyasətdə varisliyin, ardıcıllığın qorunması, qalması, dövlət institutları arasında işbirliyinin bir an belə kəsilməməsi, Türkiyənin başının iç böhranlara qarışmaması, dış siyasətdə və işlərdə aktivliyin azalmaması, hədəflərdən yayınmaması.

İkinci önəmli olay Urmiyada baş verənlərdir.

1988-ci ildə Xankəndi-Ağdam yolunda baş verən, iki gəncin ölümü ilə sonuclanan olay (22 fevral - Xankəndi-Ağdam yolunda Əsgəran qəsəbəsinin yaxınlığında erməni millətçiləri DQMV-nin Xalq Sovetinin yuxarıda qeyd olunan qərarına etiraz edən azərbaycanlıların dinc nümayişini atəşə tutmuşlar. Nəticədə iki gənc azərbaycanlı həlak olmuşdur)  sonradan Azərbaycan və Erməni xalqları arasında ağır, qanlı savaşa çevrildi.

10 minlərlə ölüm, 100 minlərlə qaçqın, dağılmış, yerlə yeksan olmuş şəhərlər, kəndlər, qırılmış talelər, insan əzabları.

Savaş da, yaralardan axan qan da bitməyib hələ də.

Urmiyadakı olayın buna gətirəcəyini demirəm, amma risk çox böyükdür. Urmiya, Qərbi Azərbaycan bölgəsinin Türkiyəyə bitişik zonası böyük geosiyasi toqquşma zonasına çevrilə bilər. Bunu hədəfləyənlər az deyil.

Türkiyədə böhranın dinc, qanun çərçivəsində, siyasi institutları, güc institutlarını laxlatmadan, zədələmədən çözülməsi həm də buna görə gərəklidir.