
“Qafqazın İsraili” olmağa məhkumuq...
Moskva və Tehran eyni vaxtda, tam koordinasiyalı şəkildə Azərbaycanın üzərinə gəlir
Moskva və Tehran eyni vaxtda, tam koordinasiyalı şəkildə Azərbaycanın üzərinə gəlir
Yekaterinbuq qətliamı sonrası düşüncələr
Putin SSRİ-ni qaytarmaq xülyası ilə yaşayır
Almaniyanın müdafiə nazirindən Putinə bənzətmə
Kreml daxilindəki saray intriqaları və hakimiyyət uğrunda gedən mübarizədə ...
Rusiyanın Ukraynaya ən böyük hava hücumu
Şimal küləyi Moskvaya və gizli Tehrana Bakıdan əsir
Putinin zəhərli ideologiyası epidemiya kimi yayılır
Hər müstəqil addım onun gözündə xəyanətdir
”Mqirant kartı” ilə siyasi qazanc əldə etmək istəyir
Kreml Azərbaycanda 90-cı ildə ölüb, 92-də dəfn olunub
Müsəlmanlar Rusiyada “sevimli” hədəfdir
Almaniyada gəncləri orduya cəlb etmək kampaniyasına TikTok fenomeni də qoşulub
... insan axmaqlığı, yoxsa tarixin vazkeçilməz inkişaf spiralı?!
Stalin dövründə belə, zülm və işgəncəni ən azından gizlətməyə çalışırdılar
Bugünkü repressiyalar artıq Stalin dövrünü belə geridə qoyur
1928-ci ildə Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülmüş məşhur Norveç yazıçısı Siqrid Unset Azərbaycanda az tanınan yazıçılardandır. 30-dan çox roman müəllifi Unset SSRİ və faşizmə düşmən idi. Ötən əsrin 30-cu illərində Rusiyaya səyahət etmiş (Moskva və Vladivostokda olmuşdur) yazıçının bu ölkə haqqında qeydləri çox böyük maraq kəsb etmişdir:
“Dünyanın heç bir şəhərində buradakı qədər hara isə tələsən insan kütləsi görmədim”.
Burada ilk dəfə olaraq piştaxtaları boş olan mağazalar və mağazaların qarşısında növbəyə duran insanlar gördüyünü yazır.
“Adamlar çox kasıb və zövqsüz geyinirlər”.
“İnsanların üz gözündən kədər və bədbinlik yağır, mən bir nəfər də üzügülər adam görmədim”.
“Dünyanın heç yerində insanların bu ölkədəki qədər eyni cür olduğuna, bir-birindən fərqlənmədiyinə rast gəlməmişəm”.
“Küçələrdə bir nəfər də saqqalı kişi görmədim, amma hamısı üzütüklü idi”.
“Rus qadınlarının görkəminə baxanda adamın onlara yazığı gəlməyə bilmir. Uşaqların görkəmi yenə bir az normaldır”.
Çox iti müşahidə qabiliyyətinə malik olan yazıçının ölkədəki yoxsulluq, natəmizlik, ümidsizlik heyrətə salmışdır. Kitabın bir yerində yazır ki, sivil insan belə şəraitdə ikicə il yaşasa, yenidən vəhşiləşər.
Yazır ki, keçdikləri yerlərin təbiəti çox gözəl, amma baxımsız idi. Yol boyu gördüyü boz-bulanıq kəndlər hamısı bir-birinə bənzəyir, elə kiçik şəhərlər və stansiyalar da onlardan az fərqlənir. İnzibati binalar və kilsələrdən başqa, tikililərin hamısı ağacdandır.
Norveçli xanımın Rusiyada heç bəyənmədiyi şeylərdən biri də yerli pendir və ümumiyyətlə qida məhsulları olmuşdu. O da əsasən çirkliliyinə görə.
Bircə qara çörəklə kartofun Avropadakından yaxşı olduğunu qeyd edir.
Kitabın sonunda S. Unset Sovet reallığını bir cümlə ilə mükəmməl təsvir etmişdir: “Bu ölkə mənə Avropanın artıq faşistlər tərəfindən işğal edilmiş ölkələrini xatırladır”.
Əfsus ki, belə böyük yazıçını bu gün də tanımırıq. Çünki Ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatçılarının bir çoxu kimi onun da heç bir əsəri dilimizə tərcümə edilməyib və ölkəmizdə çap olunmayıb.