Xəyanət monoqam (tək partnyorlu) münasibətlərdə belə son illərdə daha çox rast gəlinir. Bəzi insanlar diqqətsizlikdən, bəziləri isə sadəcə həyəcan axtarışından dolayı sədaqətsiz davranır. Lakin bu davranışların arxasında bioloji səbəb də ola bilər.

İngiltərənin “King’s College London” universitetində genetika üzrə mütəxəssis Linn Çerkas (Lynn Cherkas) tərəfindən aparılan araşdırma bu ehtimalı gücləndirir. Çerkas 1.600 qadın əkiz üzərində apardığı tədqiqatda, tək yumurta əkizlərindən birinin sədaqətsiz olması halında digərinin də oxşar meyilə sahib olma ehtimalının 1,5% artdığını ortaya qoydu. Bu kiçik, amma diqqətçəkici fərqdir.

Finlandiya mərkəzli başqa bir araşdırma göstərir ki, aldatma kişilərdə 60%, qadınlarda isə 40% nisbətində genetik əsaslara sahib ola bilər.

Bu nəticələrə görə, dopamin reseptoru D4 və bağlanma hormonu vasopressin bu davranışlarda əsas rol oynayır. Dopamin sistemi daha aktiv olan insanlar, emosional münasibətlərdə olduğu qədər, alkoqol istehlakı və riskli davranışlarda da daha çox stimul axtarırlar.

“The Niederrhein University of Applied Sciences”dən Tomas Pliyeqer (Thomas Plieger), “Dopamin impuls nəzarətinə təsir edir və asılılıq davranışları ilə sıx əlaqəlidir”, – deyərək bu əlaqəni vurğulayır. Vasopressin hormonu isə xüsusilə qadınlarda emosional bağlılığa təsir göstərə bilər.

Bütün bu araşdırmalar aldatma meylində genetik əsas ola biləcəyini göstərsə də, bu meyllərin fərdin davranışlarını müəyyən etməsi şərt deyil. Xarakter, ətraf mühit amilləri və şüurlu seçimlər aldatma davranışında hələ də daha böyük rol oynayır. Genetika yalnız bu mürəkkəb quruluşun bir hissəsi kimi qiymətləndirilməlidir.