2011-ci il martın 11-də Yaponiyada baş verən dağıdıcı zəlzələ və sunamidən sonra ölkə xaosa sürükləndi. Bütün bunların mərkəzində zədələnmiş, qeyri-sabit və fəlakətin astanasında olan “Fukushima Daiichi Nuclear Power Plant” atom elektrik stansiyası dayanırdı. Radiasiya səviyyələri artdıqca və soyutma sistemləri sıradan çıxdıqca, nüvə reaktorunun tam partlaması riski böyük təhlükəyə çevrildi.

Və sonra əlamətdar bir şey baş verdi. Təxminən 50 nəfərlik işçi qrupu – əsasən yaşlılar, bəziləri hətta təqaüdçülər, mühəndislər, texniki işçilər və operatorlar – stansiyada qalmağı seçdilər. Onlar əsgər deyildilər, silahı yox idi. Amma onlar təhlükənin miqyasını yaxşı bildikləri üçün birbaşa ona doğru addımladılar.

Hamı itmiş kimi görünəndə ayağa qalxdılar. Onlar vaxt qazanmaq, başqalarını qorumaq, ağlasığmaz fəlakətin baş verməsinin qarşısını almaq üçün həyatlarını riskə atdılar.

Onlar müasir tarixin ən təhlükəli vəziyyətlərindən biri ilə üzləşmək üçün geridə qalmaq üçün könüllü oldular. Zavodun soyutma sistemlərinin məhv olması və radiasiya səviyyəsinin təhlükəsiz həddən minlərlə dəfə çox olması ilə bu kişi və qadınlar zədələnmiş reaktorları sabitləşdirmək üçün hər şeyi gözə aldılar. Növbələrdə işləyirdilər, ağır qoruyucu paltar geyinsələr də sağ qalacaqlarına əmin deyildilər. Onların işi sadə, lakin inanılmaz dərəcədə təhlükəli idi. Robotlar da bunu bacarmazdı. Bunu yalnız onlar edə bilərdi.

Onlar skafandrlarda dağıntılar altında işləyir və heç bir maşının edə bilmədiyi işləri yerinə yetirir, daha böyük bir fəlakətin – tam partlamanın qarşısını almaq üçün dəniz suyunu həddən artıq qızan reaktorlara vururdular. Onlar riskləri bilirdilər – xərçəng, radiasiya və ya daha pis – lakin onlar da bilirdilər ki, hərəkətə keçməsələr, milyonlarla insan həyatı təhlükəyə düşəcək.

Onlar “Fukuşima 50” kimi tanındılar.

Bu kişilər və qadınlar medalların və ya məşhurluğun arxasınca getmirdilər. Onlar bilirdilər ki, əgər uğursuz olsalar, nəticələr təkcə Yaponiya üçün deyil, dünya üçün fəlakətli ola bilər. Bu film deyildi, filmlərdə gördüyünüz təhlükələrdən 100 qat güclü reallıq idi.

Bu günə kimi bir çoxları heç vaxt ictimaiyyət qarşısında çıxış etməyib. Bəzilərinin uzunmüddətli və ya ömürlük sağlamlıq problemləri var. Amma onların etdiklərini unutmaq olmaz.

Səs-küylə dolu bir dünyada “Fukusima 50”nin sakit cəsarəti hələ də rezonans doğurur.

Fəlakətin 9-cu ilinin tamamında – 2020-ci il martın 6-da “Fukusima 50” adlı film ekranlara çıxdı. Bu bir millətin adsız qəhrəmanlara olan ehtiramı və minnətdarlıq hissi idi.