Nihad Genç evdə, iş otağında yazı yazır.

Yan otaqdan iniltili səslər eşidir.

Həyat yoldaşının doğum sancıları başladığını anlayır.

Küçədən keçən ilk taksiyə minib, təlaş içində xəstəxanaya yetişməyə çalışırlar.

Girişdə qadını xərəyə qoyub sürətlə doğum şöbəsinə daşıyırlar.

Nihad Genc isə girişdəki qeydiyyat şöbəsinə sənədləri təqdim edir.

Birdən tavandan asılan televizordan Bakıya ezam olunmuş müxbirin titrəyən səsi gəlir:

“Laçın erməni silahlı birliklərinin əlinə keçdi”.

Laçın işğal edilir…

5-10 dəqiqə sonra “Nihad bəy, oğlunuz oldu”.

Belə nəql edirlər ki, xəbəri eşidən Nihad Genç ona xas titrək səsi ilə “Laçın, Laçın, oğlum Laçın” deyə sanki sayıqlayırmış…

Bu hadisəni mənə Nihat bəyin xanımının sinif yoldaşı danışmışdı.

Çox təsirlənmişdim eşidəndə.

Yazmaq istədim, amma Nihad bəy ağır vəziyyətdə idi.

O axşam onun entübe olduğunu öyrəndim.

Anladım ki, vədəsinin bitməsinə az qalıb…

Bu gün 4 iyul 2025 tarixində həyatını Türklüyə həsr etmiş Usta qələm sahibi və böyük mübarizə adamı Nihad Genç əbədiyyətə yürüdü…

Ankaranın mərkəzində, Kavaklıdərə adlanan səmtdə yamyaşıl ağacların altında uzunluğu 100-150 metr olan Budaq adlanan bir küçə (sokak) var. Burada, 6 nömrəli binada küçənin adı və nömrəsindən yaradılan “Budaqaltı” adında gözəl bir kafe vardı. Oraya əsasən Ankarada akreditasiya olmuş xarici jurnalistlər toplanardılar. Həftənin 3-4 gününü tək yaşadığım illərdə axşamları oraya toplanar, həm yazılarımı yazar, həm də həmkarlarla Dünyanı, Türkiyəni, futbolu müzakirə edərdik.

Bir gün Nihad bəyi “Budaqaltı”ya yeməyə dəvət elədim. Kafedə masalar bir-birinə çox yaxın idi. Biz nə danışırdıqsa yan tərəfdə oturan iki Fransız jurnalisti eşidirdilər. Nihad Genç yenə də odlu-alovlu danışır, Atatürkdən, Azərbaycandan danışanda qəhərlənir, gözləri dolur, siqareti siqaretə calayırdı.

Fransız müxbir qızı tanıyırdım, mənim operatorsuz olduğumu görüb, yardımını təklif etdi. Fransız operatorda bircə dənə iyirmilik “Betecam” kaset vardı. Nihad bəy qan-qan deyirdi, Qarabağı ancaq savaşla almaq lazımdır deyə çox tutarlı və məntiqli fikirlər söyləyirdi…

İyirmi dəqiqəlik möhtəşəm bir müsahibə alınmışdı. Ertəsi gün Bakıya təyyarə vardı, kaseti montajsız, əl dəymədən AzTV-yə göndərdim. Atam həyatda idi, hər gün zəng edirdim ki, izlədinmi Nihat əəyi və hər səfərində də “yox” cavabı alırdım – müsahibənin efirə verilməyəcəyini anladım.

Bir neçə gün sonra Bilkent universitetində keçirilən konfransda Ter-Petrosyanın müşaviri Jerar Libaridyanla görüşmək üçün Vəfa Qulu-zadə Ankaraya gəldi. Vəfa müəllimə dedim ki, müsahibəni efirə vermədilər, kaseti də mənə qaytarmayacaqlar. “Elə şeymi olar, gedib özüm şəxsən alacam, sənə də göndərəcəm” dedi mənə.

Dörd gün sonra Vəfa müəllim zəng vurdu ki, sən haqlı çıxdın. Kaseti almağına aldım, amma müsahibənin üstünə başqa bir video yazıblar…

Laçın rayonunun işğal edildiyi gün doğulan Laçın indi 33 yaşındadır və mən bu sətirləri yazarkən o əfsanə atasının cənazə mərasiminə hazırlaşır…

Nur içində yat, Böyük Türkçü!

4 iyul 2025