
Hazırlıq nəyə görədir?
Almaniya silah alışını sürətləndirir
Almaniya silah alışını sürətləndirir
Rusiya hərbi gəmiləri Yapon dənizində təlimlər keçirir
OMON məsələsi: Lokal insident, yoxsa siyasi siqnal?
Lavrov: “Müdafiə xərclərinin artması NATO-nun dağılmasına səbəb olacaq”
100 min itki verib xilas etdiyi Bolqarıstandan 8 il sonra qovuldular
Kremlin sözçüsünün arzuolunmazlığı
Azərbaycan Rusiyanın informasiya kəşfiyyatına qarşı açıq mövqe sərgiləyir
Birlik indiyə qədər Rusiyaya 17 paket tətbiq edib
Rusiyanın tutarsızlığı özünün gələcəyinə ciddi təhdiddir
Yens Spahn: “Avropa çəkindirici vasitəyə çevrilməlidir”
Kreml postsovet respublikaları davranışını süzeren-vassal münasibətləri kimi görür
Hər yerdə miqrantlara hərbi müqavilə imzalatdırmağa çalışırlar
Bir ölümü araşdıran FTX beş nəfəri öldürdü
Moskva və Tehran eyni vaxtda, tam koordinasiyalı şəkildə Azərbaycanın üzərinə gəlir
Yekaterinbuq qətliamı sonrası düşüncələr
Putin SSRİ-ni qaytarmaq xülyası ilə yaşayır
Rusiyanın əlində nüvə silahı olmasa, hətta İran belə ondan daha güclü bir ölkə olar.
Bu reallıq təkcə bu günə aid deyil. Tarix boyu belə olub. Rusiya İmperatorluğu da eyni idi – kasıb, geridə qalmış, avtoritar və xalqları zorla birləşdirmiş bir quruluş. Onun gücü nə iqtisadiyyatdan, nə də texnologiyadan gəlirdi. Sadəcə ucuz və sonsuz insan resursu – təhkimçi kəndlilər, bolşevizmlə zəhərlənmiş ac-yalavac fəhlə sinfi.
Rusiyanın bütün tarixi boyunca “güc” anlayışı modernləşmə və inkişaf üzərində deyil, qorxu və itaətkarlıq üzərində qurulub. XVIII əsrdə Qərb Avropası sənaye inqilabı ilə cəmiyyətini dəyişdirərkən, Rusiya hələ də təhkimçiliklə məşğul idi. 1870-ci illərdə Avropa şəhərlərində dəmiryolu və elektrik şəbəkələri qurularkən, rus kəndlisi hələ də bayarların torpaqlarında toxum səpirdilər.
Sovet dönəmində də vəziyyət dəyişmədi. Texnoloji yarışda ABŞ-la ayaqlaşmaq üçün bütün resurslar hərbi-sənaye kompleksinə yönəldildi. Amma bu süni inkişafın arxasında boş dükanlar, çörək növbələri və müasir texnologiyadan uzaq bir cəmiyyət dayanırdı.
Bugünkü Rusiya da eyni şeylərə güvənir: təbii resurslar, sərt təbliğat və nüvə silahı. Amma bu alətlər XXI əsrdə artıq inkişaf göstəricisi sayılmır. Qərb ölkələri süni intellekt, biotexnologiya, yaşıl enerji kimi sahələrə sərmayə qoyarkən, Rusiya enerji ixracından və hərbi təhdidlərdən başqa heç nə təklif etmir.
Rus çarlarının fəthləri də yox dərəcəsində az idi – ordular sadəcə piyada məsafəsində olan torpaqları zəbt edirdi. Amma özlərini böyük imperiya sayırdılar.
Sosioloqların da qeyd etdiyi kimi, güc yalnız tankların sayı ilə ölçülmür. Gerçək güc cəmiyyətin sabitliyindən, insan kapitalından, təhsil sistemindən və innovasiya bacarığından qaynaqlanır. Bütün bu sahələrdə isə Rusiya demək olar ki, son sıralarda yer alır.
Rusların digər xalqlara qarşı nifrəti də məhz bu kompleksdən qaynaqlanır – zəif, amma bunu etiraf edə bilməyən, daxildən çürük bir sistemin yaratdığı aqressiya.
Bu gün də Kreml həmin zehniyyətlə yaşayır – sadəcə çarın yerini prezident, təhkimçi kəndli ilə fəhlə sinfinin yerini isə beyinləri yuyulmuş əsgər alıb.
Və əlində nüvə silahı olmasa, bu quruluşun dünyaya deyəcək heç nəyi qalmazdı.