“Ermənistanla nə edək?”, “Münasibətlərimiz necə olacaq”, “Ümumiyyətlə, bu işlərin axırı nə olacaq?”...

Qazaxın erməni işğalındakı 7 kəndi, Xankəndi, Əsgəran, Xocalı, Ağdərə...

Narahat olmayın. Gerçəkdən də, çünki qarşımızda duran toplum etnos, millət və ya xalq deyil. Daim arxaya baxan, daim mifik və uydurma tarixindən ekstatik həzz alan toplum etnos deyil.

İnsan beyninin “mükafat”ı rolunu oynayan dofamin fermenti var. Məhz həmin ferment insanda razılıq, rahatlıq, uğur hissi, motivasiya yaradır, daxili dəstəyin kimyəmi amillərindən biri kimi çıxış edir.

Ermənilərin dofamini fasiləsiz yalan, natamamlıq kompleksi, qorxudur. Bəli, məhz qorxu: çünki istənilən formada və formatda, təzahür inikasında aqressiyanın, kobudluğun, qabalığın kökündə qorxu dayanır.

Həmcinsinə işgəncə vermək, hansısa xalqı “aşağı keyfiyyətli” (untermenş) saymaq, daim uydurma “tarixi, qədim uğurlar”la qürrələnmək natamamlıq kompleksinin ağırlaşdırdığı qorxudur.

Fikir verin, ermənilər sosial şəbəkələrdə sürəkli olaraq Azərbaycanı “Mazutistan”, bizləri “qoyun” adlandırırlar.

Təbii sərvət sarıdan kasad, resursları qıt Ermənistandakı insanlar üçün təbii sərvətdən bol istənilən ölkə, illah da ki, Azərbaycan qıcıq mənbəyidir.

“Qoyun”a gəldikdə isə, ermənilər bir anlıq da düşünmürlər ki, tarix boyu onları məğlub edən, pərişan qoyan insanlar “qoyun”dursa, onda özləri nə olur?

Həyatını təhqir olunmuş sayan adam həmişə söyüşə əl atır.

Özünə sakitcə söyməyi yaşam tərzinə çevirmiş uğursuz sürəkli olaraq bağırmaqla və söyməklə biveclik hissindən qurtulmağa çalışır.

Ermənilərsə min illər keçsə də, formalaşa bilməmiş toplumdur. Aralarında istedadlı, ağıllı, bilikli insanlar az olmayıb. Amma onlar erməni kütlədən ayrı qalmağa üstünlük veriblər - nominal erməni sayılsalar da.

İndi ermənilərlə yaşadığımız problemlər isə müvəqqətidir. 30 il tarix üçün göz qırpımıdır. Soyuqqanlı, praqmatik və səbirli olmalıyıq.

Emosional davranışa köklənmiş hərəkətlər bəlkə də qısa müddətə nəticə verəcək: amma zaman sınağında qalan düşünülmüş qərarlar və tələskənlikdən çox uzaq əməllərdir.

... Qədim lidiyalılar eynən ermənilər kimi idilər. Sürəkli olaraq qonşulara qarşı ərazi iddiaları, “dünyanın ən ağıllı və istedadlı milləti” olmaları ilə bağlı marazmatik özünütəlqin, keçmişlə sürəkli qürrələnmə, gələcəyin parlaq işartılarından vəcdlə bəhs, güclü dövlətlər arasında hami seçimi və s.

Eynən indiki ermənilər kimi. Hanı o lidiyalılar və ümumiyyətlə, Lidiya?

Ermənilər özlərini içdən yeyən, milli ideologiya qismində etnomazoxizmi seçmiş toplumdur. Etnos ola bilmədilər, bundan sonra heç olmayacaqlar.

Sadəcə, yanımızdakı itirilmiş və özünü itirmiş ərazidir. Zaman onların ziyanına işləyir. Bunu anlamır ermənilər.