ABŞ alimləri Günəşin səthinin indiyədək qeydə alınmış ən detallı təsvirini əldə ediblər. Havaydakı Daniel K. Inouye Günəş Teleskopundan istifadə edən Milli Elm Fondunun Günəş Rəsədxanasının (NSO) tədqiqatçıları Günəşin səthində eni cəmi 20 kilometr olan nazik parlaq və qaranlıq zolaqlar aşkar ediblər.

Bu zolaqlar “qranullar” adlanan isti qaz hüceyrələrinin kənarlarında əmələ gəlir. İşıq Günəşin səthində zolaq nümunəsi yaradan nazik, pərdə kimi dalğalanan maqnit sahələri tərəfindən yaradılır. Parlaq sahələr daha güclü maqnit sahələrini, qaranlıq sahələr isə daha zəif olanları təmsil edir.

Tədqiqatın aparıcı müəllifi doktor David Kuridze, “Bu araşdırma ilə Günəşin səthini 20 kilometrlik fövqəladə ayırdetmə qabiliyyəti ilə tədqiq edə bildik. Bu nümunələr maqnit sahələrinin incə quruluşunun izləridir”, – deyib.

Doktor David Boboltz, “İnouye Teleskopu günəş tədqiqatlarında inqilab edir. Kiçik miqyaslı fiziki prosesləri başa düşmək kosmik havanın daha yaxşı proqnozlaşdırılması üçün çox vacibdir” dedi.

Şəkillər teleskopun “G-band” adlı xüsusi görünən işıq diapazonundan istifadə edən aləti ilə çəkilib. Bu zolaq günəş ləkələri və digər bu kimi gözəl strukturlar kimi güclü maqnit aktivliyi sahələrini vurğulayır. Zolaqların arxasındakı maqnit dalğalanmaları yalnız soyuducu maqniti qədər güclüdür (təxminən 100 qaus). Lakin bu kiçik fərqlər plazmanın sıxlığını dəyişir, Günəşin görünən səthini bir neçə kilometr yuxarı və ya aşağı dəyişir. Bu fenomen “Wilson depressiyası” adlanır və yalnız bu səviyyəli həll ilə aşkar edilə bilər. Mütəxəssislər Günəşdəki incə maqnit strukturlarının ilk dəfə belə təfərrüatlı şəkildə müşahidə edildiyini bildiriblər.