Müasir dövrdə İran və İraqın bəzi dini mərkəzlərində müşahidə olunan seksual istismar və qadın alveri hadisələri təkcə sosial pozuntu deyil, həm də din adı ilə həyata keçirilən sistemli cinayətlərə çevrilmişdir. Bu ticarətin ideoloji dayaqlarından biri isə şiə fiqhində “mütə” və ya “siğə” adı ilə qanuniləşdirilən müvəqqəti evlilik mexanizmidir. Siğə, əslində qadın bədəninin kirayəyə verilməsi sisteminə çevrilmiş və ruhani zümrənin əlinə milyonlarla dollar gəlir gətirən qanuni örtük funksiyası daşımışdır.

Şiə fiqhi çərçivəsində siğə, kişi və qadın arasında müəyyən müddətlik və maddi müqabilə əsasında qurulan “evlilik” növü kimi təqdim olunur. Lakin bu sistem, xüsusilə İran və İraqdakı ziyarətgahlar ətrafında qadın və qızların, o cümlədən yetkinlik yaşına çatmamış uşaqların cinsi istismara məruz qalması üçün hüquqi əsas kimi istifadə edilir. Teokratik sistemin ruhani elitası bu mexanizmi “şəriətə uyğun” adlandıraraq, faktiki olaraq cinsi köləliyi ideoloji cəhətdən legitimləşdirir.

Kərbəla, Nəcəf, Qum və Məşhəd kimi şəhərlər sadəcə dini mərasimlərin deyil, eyni zamanda seksual ticarətin də mərkəzlərindən birinə çevrilmişdir. Məlumatlara görə, bu şəhərlərdə yerləşən ziyarətgahların ətrafında fəaliyyət göstərən şəbəkələr, siğə adı altında qızların və qadınların “müvəqqəti nikah” üçün “kira” verilməsini təşkil edir. Bu qadınların bir çoxu kasıb ailələrdən alınmış, bəziləri isə uşaq yaşında qaçırılaraq saxta sənədlərlə sistemə daxil edilmişdir.

Ən dəhşətlisi odur ki, bu prosesin mərkəzində “müctəhid”, “molla”, “seyid” kimi dini titullara sahib şəxslər dayanır. Onlar həm fətva verən, həm vasitəçi, həm də bu şəbəkələrin maliyyə qazanclarını təmin edən strukturların rəhbərləridir.

Bu cür istismar formaları təkcə cinsi və fiziki zorakılıq deyil, həm də insanlıq və qadın haqlarına qarşı açıq cinayətdir. Dini örtük altında həyata keçirilən bu seksual alver və qadın ticarəti, şiə fiqhi içindəki ziddiyyətləri və əxlaqi fəlakətləri ortaya qoyur. Din adı ilə edilən bu haqsızlıqlar, nə Qurani-Kərimdəki ədalət prinsipinə, nə də universal insan haqlarına uyğun gəlir.

İran və İraqda teokratik sistemin aparıcı aktorları olan ruhani çevrələr bu ideoloji istismarın əsas dayağıdır. Onlar həm hüquqi mexanizmləri idarə edir, həm də ictimai şüuru yönləndirərək sığənin guya dini legitimliyini aşılayırlar. Ruhani mərkəzlər, “SEPAH”a bağlı iqtisadi strukturlar və dini yerlərin idarə heyətləri, bu “halal seks bazarı”ndan yüz milyonlarla dollar gəlir əldə edir.

Bütün bu faktlar göstərir ki, siğə mexanizmi artıq bir “ibadət forması” yox, qadın bədəninin ticarətinə xidmət edən sistemli istismar modelinə çevrilmişdir.

Din, əxlaq və insanlıq adı altında gizlədilən bu istismar şəbəkəsinin ifşa olunması olduqca önəmlidir, çünki bu yalnız qadınların deyil, bütövlükdə cəmiyyətin vicdanını qorumaq baxımından həyati önəm daşıyır.